Θάνατος στο σκοτάδι

[haskovinos]

Το παρακάτω κείμενο είναι η μαρτυρία ενός πολίτη της σημερινής δημοκρατικής Αλβανίας!

Γεννήθηκα 83 χρόνια πριν και τα γηρατειά μου τα περνάω με έναν από του υιούς μου, εδώ στην γειτονιά «Παρισινή Κομούνα». Έχω διασχίσει σχεδόν έναν αιώνα, αλλα δεν πίστευα ότι θα άφηνα τα εγγόνια μου χωρίς φως, χωρίς νερό και μέσα στις λάσπες. Ο ίδιος γεννήθηκα την εποχή του Zogu(αυτοκηρυγμένος βασιλιάς της Αλβανίας) και τα νιάτα μου τα πέρασα με καντήλι, για τον οποίο, πότε είχαμε πετρέλαιο και πότε όχι. Στα χρόνια της δικτατορίας μας έλειπαν πολλά, αλλα το νερό και το ηλεκτρικό ρεύμα, δεν μας έλειψαν ποτέ! Σήμερα, που εσείς το λέτε δημοκρατία, είμαστε στο σκοτάδι. Σε εμάς, που είναι και το πολυπληθέστερο κομμάτι της πρωτεύουσας, μας κόβουν το ρεύμα 2-3 φορές την ημέρα, μας αφήνουν στο σκοτάδι έως και 8 ώρες! Όσο για το νερό, αν έρθει μια φορά στις 2 ή 3 ημέρες, σχεδόν το γιορτάζουμε. Χωρίς να μιλάμε για περιπτώσεις που, μπορεί να περνάμε και 3 μήνες χωρίς σταγόνα νερού!!! Αυτές οι κυβερνήσεις που πάνε κι έρχονται, μπορεί να κάνουν τα πάντα, αλλα για τον απλό κόσμο, δεν κάνουν τίποτε. Τον έχουν αφήσει στο σκοτάδι και τη φτώχια. Εγώ γεννήθηκα με καντήλι, μεγάλωσα στο φως και παθαίνω με το κερί! Δεν σκέφτομαι εμένα, διότι εγω φεύγω από τον κόσμο αυτό, αλλα όταν βλέπω τα εγγόνια μου να τυφλώνονται κάνοντας τα μαθήματα με το κερί, πονάει η ψυχή μου!!!



ΠΗΓΗ: http://www.shekulli.com.al/news/46/ARTI ... 12-12.html