Με το βλέμμα στ΄ άστρα...
Συντονιστής: Νέοι
Με το βλέμμα στ΄ άστρα...
από tziobanis » 21:28 pm 02 11 2007
Με το βλέμμα στ΄ άστρα...
Βαρυσήμαντο άρθρο-παρέμβαση του dr Mefistofelis Strangelove*
[...και σα να ‘χασαν το δρόμο τους,
και μαζί μ’ αυτό σα να ‘χασαν
λίγο λίγο και την έγνοια,
λίγο λίγο και τη γνώμη,
κ’ ύστερα και κάθε μνήμη,
κ’ ύστερα και κάθ’ ελπίδα,
και που δεν κρατούσαν πίσω τους
και που μήτε ξάνοιγαν εμπρός
μια πατρίδα.
Κ. Παλαμάς
Αρχές της προηγούμενης δεκαετίας. Κακαβιά. Εκεί που τέμνεται το γκρίζο με την ίριδα. Καραβάνια γεμάτα δίψα για εικόνες ξεπερνούν τα σύνορα της μοίρας μας. Συναντήσεις: Αδελφικά σφιχταγκαλιάσματα – ρυτιδιασμένα τα πρόσωπα , παιδικές οι αναμνήσεις. Μπροστά, μια πύλη γαλάζια, ανοιχτή πλέον, φτιαγμένη 50 χρόνια τώρα για να παγιδεύει όνειρα - ανάχωμα σε δυο κόσμους. Πίσω αστέρια που πέφτουν, από πηλήκια που φθείρονται. Αστέρια που ‘χασαν πια το νόημα. Πηλήκια που δε φοβίζουν πια. Πίσω εστίες, προγονικές, που αμήχανα χαιρετίζουν τα παιδιά τους – μπροστά η ελπίδα και νέα στέγη στα όνειρα μας...
Ξεριζωμός...
Δεκαεφτά χρόνια μετά, σύγχρονοι μέτοικοι στην ίδια μας την χώρα, χαμένοι ο καθένας στο μικρόκοσμο του, συγκυριακά συναντιόμαστε και οι κουβέντες που ανταλλάσουμε όλο και μικραίνουν. Σπανίζουν πλέον οι προσθήκες στο βιβλίο της δικιάς μας ιστορίας. Μιας ιστορίας που γράφτηκε με λέξεις και αίμα, σαν εκείνα τα μοιρολόγια που σε μυούν στον άνυδρο τόπο της Ηπείρου και κάνουν τη σκέψη να φεύγει πέρα, μακριά από την επαρχιακή αυτάρκεια της τετριμμένης λογικής.
Είναι απαραίτητο να αποκτήσουμε και πάλι κοινό σημείο αναφοράς και να επαναπροσδιοριστούμε σαν άτομα και σαν κοινότητα που ψάχνει την ταυτότητα της. Είναι αναγκαία η ανάσχεση της εσωστρέφειας που εμφανίζεται σε όλες της κοινωνικές μας εκφάνσεις και που νομοτελειακά μας οδηγεί στην αυτοαναίρεση. Ο κόσμος μας φτιαγμένος από μια σύνθεση αντιθέσεων και διλλημάτων βρίθει από έλλειψη ισχυρών συμβόλων και ιδεωδών και κανένας λαός ποτέ και πουθενά δεν κατάφερε να επιβιώσει με αναχρονιστικούς συμβολισμούς και αβεβαιότητα προσδοκιών που αδειάζουν νοηματικά το παρών και υποθηκεύουν το μέλλον. Η απομάκρυνση μας κυριολεκτικά και χρονικά από αυτό που μας προσδιορίζει ως ένα ξεχωριστό αλλά και σημαίνων κομμάτι του ελληνισμού καθώς και η εν γένει αντιμετώπιση του ελληνικού κράτους ενέτεινε στο να γίνουμε πολίτες με μειωμένο αίσθημα συμμετοχής, ευθύνης, αλληλεγγύης. Και εδώ ελλοχεύει ο τεράστιος κίνδυνος να αφήσουμε τον τόπο μας στο έλεος του θεού και των Τιράνων. Γιατί η πατρίδα ημών των «κατ’ απονομή και ορκωμοσία» Ελλήνων είναι εκτός των συνόρων (και δυστυχώς και των προτεραιοτήτων) του ελληνικού κράτους.
2007. Κακαβιά. Εκεί που τέμνεται το γκρίζο με την ίριδα. Μόνο που κάναμε ένα λάθος. Το ουράνιο τόξο δεν είναι από αυτή την πλευρά, αλλά εκεί ... εκεί στα χρόνια τα παιδικά, στο άρωμα από τα μανουσάκια και τις πασχαλιές κάθε άνοιξη, στα ήσυχα μεσημέρια του καλοκαιριού, σε ένα ηλιοβασίλεμα στα Σιάδια στο Λόγγο, στο πρώτο ερωτικό σκίρτημα, σε ένα μητρικό χάδι, σε μια κλεφτή ματιά προς τα Ζωνάρια, σε ένα βαριεστημένο πρωινό στο σχολείο, στα μέρη μου πατήσαμε, ονειρευτήκαμε, κλάψαμε, και πρωτοείδαμε τον κόσμο, είναι εκεί στους τάφους των προγόνων μας. Γιατί πατρίδα δεν είναι μόνον ο τόπος, γιατί πατρίδα δεν είναι μόνον οι μνήμες, γιατί πατρίδα είναι η ίριδα που δίνει χρώμα στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο, γιατί τη γη τη γενέθλια την κουβαλάμε μαζί μας.
Γιατί πατρίδα είμαστε εμείς.
Βαρυσήμαντο άρθρο-παρέμβαση του dr Mefistofelis Strangelove*
[...και σα να ‘χασαν το δρόμο τους,
και μαζί μ’ αυτό σα να ‘χασαν
λίγο λίγο και την έγνοια,
λίγο λίγο και τη γνώμη,
κ’ ύστερα και κάθε μνήμη,
κ’ ύστερα και κάθ’ ελπίδα,
και που δεν κρατούσαν πίσω τους
και που μήτε ξάνοιγαν εμπρός
μια πατρίδα.
Κ. Παλαμάς
Αρχές της προηγούμενης δεκαετίας. Κακαβιά. Εκεί που τέμνεται το γκρίζο με την ίριδα. Καραβάνια γεμάτα δίψα για εικόνες ξεπερνούν τα σύνορα της μοίρας μας. Συναντήσεις: Αδελφικά σφιχταγκαλιάσματα – ρυτιδιασμένα τα πρόσωπα , παιδικές οι αναμνήσεις. Μπροστά, μια πύλη γαλάζια, ανοιχτή πλέον, φτιαγμένη 50 χρόνια τώρα για να παγιδεύει όνειρα - ανάχωμα σε δυο κόσμους. Πίσω αστέρια που πέφτουν, από πηλήκια που φθείρονται. Αστέρια που ‘χασαν πια το νόημα. Πηλήκια που δε φοβίζουν πια. Πίσω εστίες, προγονικές, που αμήχανα χαιρετίζουν τα παιδιά τους – μπροστά η ελπίδα και νέα στέγη στα όνειρα μας...
Ξεριζωμός...
Δεκαεφτά χρόνια μετά, σύγχρονοι μέτοικοι στην ίδια μας την χώρα, χαμένοι ο καθένας στο μικρόκοσμο του, συγκυριακά συναντιόμαστε και οι κουβέντες που ανταλλάσουμε όλο και μικραίνουν. Σπανίζουν πλέον οι προσθήκες στο βιβλίο της δικιάς μας ιστορίας. Μιας ιστορίας που γράφτηκε με λέξεις και αίμα, σαν εκείνα τα μοιρολόγια που σε μυούν στον άνυδρο τόπο της Ηπείρου και κάνουν τη σκέψη να φεύγει πέρα, μακριά από την επαρχιακή αυτάρκεια της τετριμμένης λογικής.
Είναι απαραίτητο να αποκτήσουμε και πάλι κοινό σημείο αναφοράς και να επαναπροσδιοριστούμε σαν άτομα και σαν κοινότητα που ψάχνει την ταυτότητα της. Είναι αναγκαία η ανάσχεση της εσωστρέφειας που εμφανίζεται σε όλες της κοινωνικές μας εκφάνσεις και που νομοτελειακά μας οδηγεί στην αυτοαναίρεση. Ο κόσμος μας φτιαγμένος από μια σύνθεση αντιθέσεων και διλλημάτων βρίθει από έλλειψη ισχυρών συμβόλων και ιδεωδών και κανένας λαός ποτέ και πουθενά δεν κατάφερε να επιβιώσει με αναχρονιστικούς συμβολισμούς και αβεβαιότητα προσδοκιών που αδειάζουν νοηματικά το παρών και υποθηκεύουν το μέλλον. Η απομάκρυνση μας κυριολεκτικά και χρονικά από αυτό που μας προσδιορίζει ως ένα ξεχωριστό αλλά και σημαίνων κομμάτι του ελληνισμού καθώς και η εν γένει αντιμετώπιση του ελληνικού κράτους ενέτεινε στο να γίνουμε πολίτες με μειωμένο αίσθημα συμμετοχής, ευθύνης, αλληλεγγύης. Και εδώ ελλοχεύει ο τεράστιος κίνδυνος να αφήσουμε τον τόπο μας στο έλεος του θεού και των Τιράνων. Γιατί η πατρίδα ημών των «κατ’ απονομή και ορκωμοσία» Ελλήνων είναι εκτός των συνόρων (και δυστυχώς και των προτεραιοτήτων) του ελληνικού κράτους.
2007. Κακαβιά. Εκεί που τέμνεται το γκρίζο με την ίριδα. Μόνο που κάναμε ένα λάθος. Το ουράνιο τόξο δεν είναι από αυτή την πλευρά, αλλά εκεί ... εκεί στα χρόνια τα παιδικά, στο άρωμα από τα μανουσάκια και τις πασχαλιές κάθε άνοιξη, στα ήσυχα μεσημέρια του καλοκαιριού, σε ένα ηλιοβασίλεμα στα Σιάδια στο Λόγγο, στο πρώτο ερωτικό σκίρτημα, σε ένα μητρικό χάδι, σε μια κλεφτή ματιά προς τα Ζωνάρια, σε ένα βαριεστημένο πρωινό στο σχολείο, στα μέρη μου πατήσαμε, ονειρευτήκαμε, κλάψαμε, και πρωτοείδαμε τον κόσμο, είναι εκεί στους τάφους των προγόνων μας. Γιατί πατρίδα δεν είναι μόνον ο τόπος, γιατί πατρίδα δεν είναι μόνον οι μνήμες, γιατί πατρίδα είναι η ίριδα που δίνει χρώμα στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο, γιατί τη γη τη γενέθλια την κουβαλάμε μαζί μας.
Γιατί πατρίδα είμαστε εμείς.
Casse toi pauvre con! N.S.
-
tziobanis - Μέλος
- Δημοσιεύσεις: 50
- Εγγραφή: 05:43 am 16 07 2007
Re: Με το βλέμμα στ΄ άστρα...
από keravnios » 12:43 pm 03 11 2007
Μας έκαμες την καρδιά περιβόλι πρωί πρωί διαολε.
Να 'σαι καλά πολύ ενδιαφέρον άρθρο
Να 'σαι καλά πολύ ενδιαφέρον άρθρο
http://akrokeravnia.blogspot.com
Τα Γιάννενα ονειρεύονται, η Κρήτη ξαποσταίνει,
βουβή η Θεσσαλονίκη, η Αθήνα ξεφαντώνει...
Ποιος βογγάει σα να πεθαίνη;
-Χειμάρρα, όλορθη! Οι λύκοι
http://www.himaraunion.com
Τα Γιάννενα ονειρεύονται, η Κρήτη ξαποσταίνει,
βουβή η Θεσσαλονίκη, η Αθήνα ξεφαντώνει...
Ποιος βογγάει σα να πεθαίνη;
-Χειμάρρα, όλορθη! Οι λύκοι
http://www.himaraunion.com
-
keravnios - Τακτικό μέλος
- Δημοσιεύσεις: 800
- Εγγραφή: 12:38 pm 03 04 2006
- Τοποθεσία: Αθήναι
Re: Με το βλέμμα στ΄ άστρα...
από lazos » 13:39 pm 03 11 2007
Αμα ξαναγράψεις τέτοιο κείμενο θα σε πάρει ο διάολος
Κους μο;
Κους μο;
Άντρας λογάται όποιος μπορεί, να σκύφτει το κεφάλι
όταν πουλούν παλικαριές κι εγωισμούς οι άλλοι
όταν πουλούν παλικαριές κι εγωισμούς οι άλλοι
-
lazos - Συντονιστής
- Δημοσιεύσεις: 1294
- Εγγραφή: 05:14 am 16 12 2005
- Τοποθεσία: Αθήνα
Re: Με το βλέμμα στ΄ άστρα...
από ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ » 21:51 pm 05 11 2007
Καλα διαολε με αυτη την δημοσιευση μας εστειλε στο διαολο...!!! ΜΠΡΑΒΟ πολυ καλο...
Μην κοιτας την επιφανεια την θαλασσας γιατι δεν θα δεις τιποτα, ο θυσαυρος ειναι κρυμενος στο βυθο....!!!!
-
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ - Τακτικό μέλος
- Δημοσιεύσεις: 113
- Εγγραφή: 17:05 pm 02 09 2007
- Τοποθεσία: ΠΕΠΕΛΗ-ΓΙΑΝΝΕΝΑ
Re: Με το βλέμμα στ΄ άστρα...
από priest 2 » 00:45 am 08 11 2007
Ειλικρινά με έκανες και δάκρυσα Μεφιστοφελή. Δικό σου είναι το άρθρο; Μήπως είσαι δημοσιογράφος, αρθρογράφος ή μυθιστοριογράφος;
Το θέμα είναι να μην αφήσουμε τον τόπο μας εκτός και των δικών μας προτεραιοτήτων. Κάθε φορά που περνάω τα στενά της Μουζίνας στη διαδρομή εως Φοινίκη, βλέπω τις αλβανικές σημαίες στις οικοδομές να αυξάνουν όλο και πιο ανασυχητικά. Και η ανησυχία μεγαλώνει περισσότερο παραπέρα στο δρόμο προς Άγιους Σαράντα. Στη Φοινίκη τώρα οι οικοδομές είναι περισσότερες από τα κατοικιμένα σπίτια. Σε καμμία απο αυτές δεν κυματίζει το μπαϊράκι των Τιράνων. Η μοναδική κοκκινόμαυρη σημαία είναι στο Δημαρχείο. Η αρχαία πρωτεύουσα της Ηπείρου αντέχει ακόμα. Για πόσο όμως;...
Η απομάκρυνση μας κυριολεκτικά και χρονικά από αυτό που μας προσδιορίζει ως ένα ξεχωριστό αλλά και σημαίνων κομμάτι του ελληνισμού καθώς και η εν γένει αντιμετώπιση του ελληνικού κράτους ενέτεινε στο να γίνουμε πολίτες με μειωμένο αίσθημα συμμετοχής, ευθύνης, αλληλεγγύης. Και εδώ ελλοχεύει ο τεράστιος κίνδυνος να αφήσουμε τον τόπο μας στο έλεος του θεού και των Τιράνων. Γιατί η πατρίδα ημών των «κατ’ απονομή και ορκωμοσία» Ελλήνων είναι εκτός των συνόρων (και δυστυχώς και των προτεραιοτήτων) του ελληνικού κράτους.
Το θέμα είναι να μην αφήσουμε τον τόπο μας εκτός και των δικών μας προτεραιοτήτων. Κάθε φορά που περνάω τα στενά της Μουζίνας στη διαδρομή εως Φοινίκη, βλέπω τις αλβανικές σημαίες στις οικοδομές να αυξάνουν όλο και πιο ανασυχητικά. Και η ανησυχία μεγαλώνει περισσότερο παραπέρα στο δρόμο προς Άγιους Σαράντα. Στη Φοινίκη τώρα οι οικοδομές είναι περισσότερες από τα κατοικιμένα σπίτια. Σε καμμία απο αυτές δεν κυματίζει το μπαϊράκι των Τιράνων. Η μοναδική κοκκινόμαυρη σημαία είναι στο Δημαρχείο. Η αρχαία πρωτεύουσα της Ηπείρου αντέχει ακόμα. Για πόσο όμως;...
Τελευταία επεξεργασία από priest 2 και 20:46 pm 08 11 2007, έχει επεξεργασθεί 1 φορά/ες συνολικά
Όταν το ράσο γίνεται σημαία τότε η νίκη είναι βεβαία
-
priest 2 - Τακτικό μέλος
- Δημοσιεύσεις: 582
- Εγγραφή: 16:54 pm 12 10 2007
- Τοποθεσία: Φοινίκη-Κρανιά, Αθήνα
Re: Με το βλέμμα στ΄ άστρα...
από Dervitsiotis » 16:19 pm 08 11 2007
Ποτέ κανείς δεν είπε τόσα με τόσες λίγες λέξεις...
Αξιότιμε «ιδεαλιστή» Μεφιστοφέλη... δυστυχώς η "κατ' απονομή και ορκωμοσία" εμένα διαβολικά μου θυμίζει "Φάουστ"... πουλάω την "ψυχή" μου στην "μητριά πατρίδα" για το ελιξίριο της "νεοταυτότητας"... Γιατί όσους από εμάς και να ρωτήσεις, έτσι βλέπουν το νέο μας "διαβατήριο"... από ξεφτισμένο «ροζ» θα γίνουμε «πρασινομπλέ»… Δεν δέχομαι να μου απονείμει κανείς τον τίτλο του ΕΛΛΗΝΑ... τον έχω στο γονιδίωμά μου… όπως δεν δέχτηκε κανείς μας τόσα χρόνια τον ευφημισμό ΑΛΒΑΝΕ...
Η πατρίδα… Δεν κουβαλάμε μαζί μας την πατρίδα, παρά μόνο ένα ασπρόμαυρο μουντζουρωμένο φωτοαντίγραφό της... κάπου εκεί μέσα στο σεντούκι... μουντζουρωμένο από τα δάκρυα των αναμνήσεων και την σκόνη του καθημερινού μικρόκοσμού μας... Η πατρίδα όμως είναι ΕΚΕΙ και είναι ακόμη ΖΩΝΤΑΝΗ πάτερ όσες σημαίες αλβανικές κι αν σηκώσουν, ότι και να κάνουν... "ελληνομυρίζει" το γρασίδι, το χώμα και κάθε πέτρα... και δεν "ξεβρομίζει" τόσο εύκολα το αίμα των προγόνων μας...
Μιας ιστορίας που γράφτηκε με λέξεις και αίμα, σαν εκείνα τα μοιρολόγια που σε μυούν στον άνυδρο τόπο της Ηπείρου και κάνουν τη σκέψη να φεύγει πέρα, μακριά από την επαρχιακή αυτάρκεια της τετριμμένης λογικής.
Ας μην αρχίσουμε να γράφουμε μόνοι μας τα μοιρολόγια του μέλλοντος... υπάρχει ακόμη ελπίδα... ΕΜΕΙΣ οι ίδιοι…
Και ξανά
Αξιότιμε «ιδεαλιστή» Μεφιστοφέλη... δυστυχώς η "κατ' απονομή και ορκωμοσία" εμένα διαβολικά μου θυμίζει "Φάουστ"... πουλάω την "ψυχή" μου στην "μητριά πατρίδα" για το ελιξίριο της "νεοταυτότητας"... Γιατί όσους από εμάς και να ρωτήσεις, έτσι βλέπουν το νέο μας "διαβατήριο"... από ξεφτισμένο «ροζ» θα γίνουμε «πρασινομπλέ»… Δεν δέχομαι να μου απονείμει κανείς τον τίτλο του ΕΛΛΗΝΑ... τον έχω στο γονιδίωμά μου… όπως δεν δέχτηκε κανείς μας τόσα χρόνια τον ευφημισμό ΑΛΒΑΝΕ...
Η πατρίδα… Δεν κουβαλάμε μαζί μας την πατρίδα, παρά μόνο ένα ασπρόμαυρο μουντζουρωμένο φωτοαντίγραφό της... κάπου εκεί μέσα στο σεντούκι... μουντζουρωμένο από τα δάκρυα των αναμνήσεων και την σκόνη του καθημερινού μικρόκοσμού μας... Η πατρίδα όμως είναι ΕΚΕΙ και είναι ακόμη ΖΩΝΤΑΝΗ πάτερ όσες σημαίες αλβανικές κι αν σηκώσουν, ότι και να κάνουν... "ελληνομυρίζει" το γρασίδι, το χώμα και κάθε πέτρα... και δεν "ξεβρομίζει" τόσο εύκολα το αίμα των προγόνων μας...
Μιας ιστορίας που γράφτηκε με λέξεις και αίμα, σαν εκείνα τα μοιρολόγια που σε μυούν στον άνυδρο τόπο της Ηπείρου και κάνουν τη σκέψη να φεύγει πέρα, μακριά από την επαρχιακή αυτάρκεια της τετριμμένης λογικής.
Ας μην αρχίσουμε να γράφουμε μόνοι μας τα μοιρολόγια του μέλλοντος... υπάρχει ακόμη ελπίδα... ΕΜΕΙΣ οι ίδιοι…
Και ξανά
"Λόγια μεγάλα, ποιητικά, ανεκτέλεστα ... λόγια κοινά, κενά, «καπνός κι αθάλη»,
που ίσως διαβάζοντάς τα να με οικτίρετε, ... γελώντας και κουνώντας το κεφάλι"
Καββαδίας
που ίσως διαβάζοντάς τα να με οικτίρετε, ... γελώντας και κουνώντας το κεφάλι"
Καββαδίας
-
Dervitsiotis - Τακτικό μέλος
- Δημοσιεύσεις: 756
- Εγγραφή: 17:00 pm 22 03 2007
- Τοποθεσία: ΙΩΑΝΝΙΝΑ
Re: Με το βλέμμα στ΄ άστρα...
από Χειμάρρα » 18:23 pm 08 11 2007
Αφού αποτίσω φόρο τιμής κι εγώ με τη σειρά μου στο παραπάνω δημιούργημα του συναδέλφου, (το οποίο πράγματι μ' έκανε ν' ανατριχιάσω όταν το διάβαζα), θα δώσω λίγο παραπάνω έμφαση στις παρακάτω δυο γραμμές...
ΟΡΑΜΑ, ζητήται απεγνωσμένα...
...
μεφιστοφελής έγραψε:...κανένας λαός ποτέ και πουθενά δεν κατάφερε να επιβιώσει με αναχρονιστικούς συμβολισμούς και αβεβαιότητα προσδοκιών που αδειάζουν νοηματικά το παρών και υποθηκεύουν το μέλλον.
ΟΡΑΜΑ, ζητήται απεγνωσμένα...
...
-
Χειμάρρα - Τακτικό μέλος
- Δημοσιεύσεις: 282
- Εγγραφή: 22:27 pm 13 01 2006
- Τοποθεσία: ΠΡΙΝΟΣ - ΠΟΤΑΜΙ
Re: Με το βλέμμα στ΄ άστρα...
από Phoenix » 18:44 pm 08 11 2007
μεφιστοφελής έγραψε:...
Γιατί πατρίδα είμαστε εμείς.
μ'έκανες να δακρύσω!
__________________________________
-
Phoenix - Τακτικό μέλος
- Δημοσιεύσεις: 205
- Εγγραφή: 04:08 am 20 12 2005
Re: Με το βλέμμα στ΄ άστρα...
από lazos » 18:58 pm 08 11 2007
Βγήκε λέει μια βρώμα στην πιάτσα ότι το λεβελ σε τούτο το φορουμι ανηβηκε.
Αφιερωμένο στον διαολεμένο φίλο μας
Σεφέρης ή αλλιώς Sefer
Αφιερωμένο στον διαολεμένο φίλο μας
Σεφέρης ή αλλιώς Sefer
- Παλιέ μου φίλε τί γυρεύεις;
χρόνια ξενιτεμένος ἦρθες
μὲ εἰκόνες ποὺ ἔχεις ἀναθρέψει
κάτω ἀπὸ ξένους οὐρανοὺς
μακριὰ ἀπ᾿ τὸν τόπο τὸ δικό σου.
- Γυρεύω τὸν παλιό μου κῆπο·
τὰ δέντρα μοῦ ἔρχουνται ὡς τὴ μέση
κι οἱ λόφοι μοιάζουν μὲ πεζούλια
κι ὅμως σὰν ἤμουνα παιδὶ
ἔπαιζα πάνω στὸ χορτάρι
κάτω ἀπὸ τοὺς μεγάλους ἴσκιους
κι ἔτρεχα πάνω σὲ πλαγιὲς
ὥρα πολλὴ λαχανιασμένος.
- Παλιέ μου φίλε ξεκουράσου
σιγά-σιγὰ θὰ συνηθίσεις·
θ᾿ ἀνηφορίσουμε μαζὶ
στὰ γνώριμά σου μονοπάτια
θὰ ξαποστάσουμε μαζὶ
κάτω ἀπ᾿ τὸ θόλο τῶν πλατάνων
σιγά-σιγὰ θὰ ῾ρθοῦν κοντά σου
τὸ περιβόλι κι οἱ πλαγιές σου.
- Γυρεύω τὸ παλιό μου σπίτι
μὲ τ᾿ ἀψηλὰ τὰ παραθύρια
σκοτεινιασμένα ἀπ᾿ τὸν κισσὸ
γυρεύω τὴν ἀρχαία κολόνα
ποὺ κοίταζε ὁ θαλασσινός.
Πῶς θὲς νὰ μπῶ σ᾿ αὐτὴ τὴ στάνη;
οἱ στέγες μου ἔρχουνται ὡς τοὺς ὤμους
κι ὅσο μακριὰ καὶ νὰ κοιτάξω
βλέπω γονατιστοὺς ἀνθρώπους
λὲς κάνουνε τὴν προσευχή τους.
- Παλιέ μου φίλε δὲ μ᾿ ἀκοῦς;
σιγά-σιγὰ θὰ συνηθίσεις
τὸ σπίτι σου εἶναι αὐτὸ ποὺ βλέπεις
κι αὐτὴ τὴν πόρτα θὰ χτυπήσουν
σὲ λίγο οἱ φίλοι κι οἱ δικοί σου
γλυκὰ νὰ σὲ καλωσορίσουν.
- Γιατί εἶναι ἀπόμακρη ἡ φωνή σου;
σήκωσε λίγο τὸ κεφάλι
νὰ καταλάβω τί μοῦ λὲς
ὅσο μιλᾶς τ᾿ ἀνάστημά σου
ὁλοένα πάει καὶ λιγοστεύει
λὲς καὶ βυθίζεσαι στὸ χῶμα.
- Παλιέ μου φίλε συλλογίσου
σιγά-σιγὰ θὰ συνηθίσεις
ἡ νοσταλγία σου ἔχει πλάσει
μιὰ χώρα ἀνύπαρχτη μὲ νόμους
ἔξω ἀπ᾿ τὴ γῆς κι ἀπ᾿ τοὺς ἀνθρώπους.
- Πιὰ δὲν ἀκούω τσιμουδιά
βούλιαξε κι ὁ στερνός μου φίλος
παράξενο πὼς χαμηλώνουν
ὅλα τριγύρω κάθε τόσο
ἐδῶ διαβαίνουν καὶ θερίζουν
χιλιάδες ἅρματα δρεπανηφόρα.
Άντρας λογάται όποιος μπορεί, να σκύφτει το κεφάλι
όταν πουλούν παλικαριές κι εγωισμούς οι άλλοι
όταν πουλούν παλικαριές κι εγωισμούς οι άλλοι
-
lazos - Συντονιστής
- Δημοσιεύσεις: 1294
- Εγγραφή: 05:14 am 16 12 2005
- Τοποθεσία: Αθήνα
Re: Με το βλέμμα στ΄ άστρα...
από AMARYLIS » 23:32 pm 08 11 2007
καλά βρε...είχατε δεν είχατε και αυτό το θέμα το σκαπετήσατε;;;
δεν μπορώ να πώ...η πλειοψηφία εδώ μέσα είναι πολύ εκδηλωτική...Τ Ε Σ Π Α
δεν μπορώ να πώ...η πλειοψηφία εδώ μέσα είναι πολύ εκδηλωτική...Τ Ε Σ Π Α
...το σώμα το λιώνει η τεμπελιά και την ψυχή η αδιαφορία...
-
AMARYLIS - Τακτικό μέλος
- Δημοσιεύσεις: 370
- Εγγραφή: 14:57 pm 19 03 2007
- Τοποθεσία: ΑΘΗΝΑ
Re: Με το βλέμμα στ΄ άστρα...
από tziobanis » 04:49 am 10 11 2007
Πάτερ μου δεν είναι ΣΩΣΤΟ να συγκινείστε με τα έργα του μεφιστοφελή.
Casse toi pauvre con! N.S.
-
tziobanis - Μέλος
- Δημοσιεύσεις: 50
- Εγγραφή: 05:43 am 16 07 2007
Re: Με το βλέμμα στ΄ άστρα...
από Φοίβη » 18:15 pm 12 11 2007
Αγαπητε διαολακο (οπως φυσικα ακουω να σε αποκαλουν και φυσικα αν μου το επιτρεπεις..)......θα ηθελα να σου πω ενα τεραστιο ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ για τα γεματα "ψυχη" λογια που εγραψες και ενα ακομα μεγαλυτερο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που υπαρχουν ατομα σαν και σενα με τετοιο αισθημα πατριωτισμου που σε ατομα σαν και μενα (μικροτερης ηλικιας δηλαδη-ελπιζω να μη παρεξηγηθω για αυτο) τετοιου ειδους λογια προκαλουν ενα "ταρακουνημα" για να ξυπνησουν και να αντιλειφθουν τι συμβαινει με αυτο το συναισθημα (και οχι απλα μια λεξη) που ονομαζεται πατριδα....τη δικια μας ΠΑΤΡΙΔΑ...........
και παλι ΜΠΡΑΒΟ!!
(ελπιζω να εγινα κατανοητη σε αυτο που ηθελα να πω και να μην παρεξηγηθηκα με ποιονδηποτε τροπο)
και παλι ΜΠΡΑΒΟ!!
(ελπιζω να εγινα κατανοητη σε αυτο που ηθελα να πω και να μην παρεξηγηθηκα με ποιονδηποτε τροπο)
Είμαι Βορειοηπειρώτισσα κ φαίνομαι!!
-
Φοίβη - Τακτικό μέλος
- Δημοσιεύσεις: 180
- Εγγραφή: 16:38 pm 14 04 2007
- Τοποθεσία: Πάτρα(Πεπελιώτισσα)
Re: Με το βλέμμα στ΄ άστρα...
από priest 2 » 02:08 am 14 11 2007
μεφιστοφελής έγραψε:Πάτερ μου δεν είναι ΣΩΣΤΟ να συγκινείστε με τα έργα του μεφιστοφελή.
Είχες λάβει αγγελική μορφή και άθελα μου έγινα διαολόπαππας.
Ύπαγε οπίσω μου.
Όταν το ράσο γίνεται σημαία τότε η νίκη είναι βεβαία
-
priest 2 - Τακτικό μέλος
- Δημοσιεύσεις: 582
- Εγγραφή: 16:54 pm 12 10 2007
- Τοποθεσία: Φοινίκη-Κρανιά, Αθήνα
13 Δημοσιεύσεις
• Σελίδα 1 από 1
Επιστροφή στο Νεα απο τα μέρη μας
Μέλη σε σύνδεση
Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: Δεν υπάρχουν εγγεγραμμένα μέλη και 2 επισκέπτες
- Ευρετήριο Δ. Συζήτησης
- Η ομάδα • Διαγραφή cookies Δ. Συζήτησης • Όλοι οι χρόνοι είναι UTC + 2 ώρες [ DST ]