Στίχοι που έμειναν στην ιστορία...

[Γιάννης]

Τζίμης Πανούσης (χρονολογία δεν γνωρίζω ακριβώς)

"...καίω τα δέντρα χτίζω μεζονέτες
θα κάνω τα παιδιά μου μαριονέτες
σ' ένα κλουβί - γραφείο σαν αγρίμι
παίζω ατέλειωτο βουβό ταξίμι..

Έλληνας - Νεοέλληνας
Μαράθηκε η κοντούλα λεμονιά
στα Σάλωνα δεν σφάζουν πια αρνιά
δεν πάει το παπάκι στην ποταμιά

κι η Παπαλάμπραινα γυμνή χαϊδεύει δωροσυσκευή
σ' ένα τηλεπαιχνίδι πουλημένο

Πουλάκι ξένο, πουλί καμμένο
μου τρώει τα σπλάχνα δεν βγάζω άχνα..."


τι να πω για τον άνθρωπο... προφητικός, περιεκτικός, δραματικά σατυρικός και καυστικός, συμπυκνώνει όλη την νεοελληνική ξεφτίλα των καναλιών και της πολιτικής σε λίγα αστεία στιχάκια... Αναλύει την κατάρρευση των ηθών και την κατολίσθηση των αξιών σε μία μόνο ανατριχιαστικά σοκαριστική σειρά:
"...η Παπαλάμπραινα γυμνή χαϊδεύει δωροσυσκευή σ' ένα τηλεπαιχνίδι πουλημένο...."

Αξεπέραστοι στίχοι...

[Γιάννης]

"Φώναξε, η ζωή μας χάνεται πάει
Διάλυσε τη σκόνη που σκεπάζει το φώς
ο θάνατος, διακοπές στο Σεράγεβο πάει
Ξύπνησε, στις ειδήσεις τα βλέπεις και τρως"

Δεν ξέρω πως το λένε το συγκρότημα και πότε ακριβώς είπανε το συγκεκριμένο τραγούδι αλλά τα παιδιά γράψανε!!!

Αυτοί οι στίχοι σε αντιπαραβολή με πολέμους (π.χ. στον Λίβανο που είναι και πρόσφατο) κυριολεκτικά σε τινάζουν κάτω από τον καναπέ!!!
Είναι σαν να σου περνάει ένα βλήμα μέσα από το κεφάλι... τόσο βαθιά διεισδύουν (τουλάχιστον σε μένα)

[xylino spathi]

Το τραγουδι αυτο εγινε γνωστο απ τους Magic de Spell.
H πρωτη εκτελεση , με ελαχιστες διαφορες, ανηκει στα "Παιδια του Ηλιου" και πρωτοακουστηκε στα τελη της δεκαετιας του 80.
Οι Magis de Spell απλως προσθεσαν το στοιχο που κανει αναφορα στο Σεραγεβο.

[Γιάννης]

"Στης ανάγκης τα θρανία και στης φτώχιας το σχολειό
μάθαμε την κοινωνία και τον πόνο τον παλιό

Παραπονεμένα λόγια έχουν τα τραγούδια μας
γιατί τ' άδικο το ζούμε μέσα από την κούνια μας

Το σεργιάνι μας στον κόσμο ήταν 10 μέτρα γης
όσο πιάνει ένα σπίτι και ο τοίχος μιας αυλής

Παραπονεμένα λόγια έχουν τα τραγούδια μας
γιατί τ' άδικο το ζούμε μέσα από την κούνια μας"

Αφού είπαμε για Τζίμη Πανούση πρέπει να πούμε και για Νταλάρα.....

Χωρίς σατυρική διάθεση:
Φοβερά αξεπέραστα ρεμπέτικα τραγούδια
Ήθελα να μάθω ως πότε θα τα τραγουδάμε!

[xylino spathi]

Στίχοι: Κατερίνα Γώγου
Μουσική: Magic de Spell
Πρώτη εκτέλεση: Magic de Spell

Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά
Που κάνουν τραμπάλα στις ταράτσες ετοιμόρροπων σπιτιών
Εξάρχεια, Πατήσια, Μεταξουργείο, Μετς
Κάνουν ό,τι λάχει
Πλασιέ τσελεμεντέδων κι εγκυκλοπαιδειών
Φτιάχνουν δρόμους κι ενώνουν ερήμους
Διερμηνείς σε καμπαρέ της Ζήνωνος
Επαγγελματίες επαναστάτες
Παλιά τους στρίμωξαν και τα κατέβασαν
Τώρα παίρνουν χάπια και οινόπνευμα να κοιμηθούν
Αλλά βλέπουν όνειρα και δεν κοιμούνται

Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά
Εμένα οι φίλες μου είναι σύρματα τεντωμένα
(x2)

Εμένα οι φίλες μου είναι σύρματα τεντωμένα
Στις ταράτσες παλιών σπιτιών
Εξάρχεια, Βικτώρια, Κουκάκι, Γκύζη
Που πάνω τους έχετε καρφώσει εκατομμύρια σιδερένια μανταλάκια
Τις ενοχές σας
Αποφάσεις συνεδρίων, δανεικά κοστούμια, σημάδια από κάφτες
περίεργες ημικρανίες, απειλητικές σιωπές
Κολπίτιδες...
Ερωτεύονται ομοφυλόφιλους...
Κρυπτομονάδες...
Καθυστέρηση...
Το τηλέφωνο...
Σπασμένα γυαλιά...
Το ασθενοφόρο...
Κανείς...

Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά
Εμένα οι φίλες μου είναι σύρματα τεντωμένα
(x2)

Κάνουν ό,τι λάχει
Όλο ταξιδεύουν οι φίλοι μου
Γιατί δεν τους αφήσατε σπιθαμή για σπιθαμή
Οι φίλοι μου ζωγραφίζουν με μαύρο χρώμα
Γιατί τους ρημάξατε το κόκκινο
Γράφουν σε συνθηματική γλώσσα
Γιατί η δική σας μόνο για γλύψιμο κάνει
Οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά
Και σύρματα
Στο λαιμό σας
Στα χέρια σας
Οι φίλοι μου...

Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά
Εμένα οι φίλες μου είναι σύρματα τεντωμένα
(x2)

[xylino spathi]

Ενα απ τα ωραιοτερα τραγουδια του Νικολα Ασιμου.
Οι στιχοι τσακιζουν κοκκαλα. Μελετημενοι μεχρι την τελευταια λεπτομερεια.


Στίχοι: Νικόλας Άσιμος
Μουσική: Νικόλας Άσιμος
Πρώτη εκτέλεση: Νικόλας Άσιμος
Άλλες ερμηνείες: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Ήταν οι πόρτες μου δίχως μπαχτσέδες
και μεντεσέδες κρατάνε τη γη
γίναν οι φτέρνες μου σαν τροχαλίες
και στον κουβά τους αράζεις εσύ
αλλάζεις συχνά κάθε τόσο στολή
αλλάζεις οσμή, αλλάζεις σασί
και η ελπίδα μας έχει θαφτεί
σαν τον Ντορή μέσ' στο παχνί.

Πάγωσε η ψείρα μου και παραπαίουσα
μ' ένα τικ τακ μου ματώνει τ' αυτιά
όλα με πρόγραμμα όλα με σχέδιο
πρωτοκολλήσανε τον έρωτα
και θες να πετύχω με μια μπαταριά
χίλια φλουριά, χίλια φλουριά
για να σου χαρίσω μαντάτα καλά
να 'χεις αγάπη μου λεφτά.

Ποντικοφάρμακο για τους μεγάλους
και μουρουνόλαδο για τα παιδιά
κι έπλεξες σώβρακα για τους φαντάρους
και θυσιάστηκες πατριωτικά
σου στέλνω μύνημα μ' ένα ταμ ταμ
να μαγειρεύεις με βιτάμ
κι ήσουνα γόησα κι έκανες μπαμ
κι εγώ σε ψάχνω στο χαμάμ.

Αδειο το βλέμμα σου, κούφιες οι ώρες μας
στα ενυδρεία σε χώσαν ζωή
συνηθισμένοι ο καθένας στο ρόλο του
κι η φαντασία μας έχει χαθεί
την ξεπουλήσαμε στο γιουσουρούμ
για ένα κουστούμ, για ένα κουστούμ
την ξεπουλήσαμε στο γιουσουρούμ
για ένα κουστούμ, για ένα κουστούμ.

Μία διαδήλωση δέκα μικρόφωνα
και τα μεγάφωνα στη διαπασών
χιλιάδες δίποδα με μαγνητόφωνα
κι έχουν λουστεί με την ίδια λοσιόν
ξεπουληθήκαμε στο γιουσουρούμ
για ένα κουστούμ, για ένα κουστούμ
κι ο εαυτούλης σας πέταξε βζούμ
ταρατατατζούμ, ταρατατατζούμ.

Ω εποχή μού θυμίζεις τον Καίσαρα
κι οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν
κι όσο γερνώ μπουσουλώ με τα τέσσερα
τα τροχοφόρα με προσπερνούν
φεύγω να πάω να βρω στο Μπανκόγκ
τον σύντροφό μου τον Κινκ-Κονκ
μές στο μυαλό μου βαράνε τα γκόγκ
μοιάζω με μπάλα του πινκ-πογκ

Μας εκτελούνε με σφαίρες ντούμ-ντούμ
σφαίρες ντούμ-ντούμ, σφαίρες ντούμ-ντούμ
κι εμείς ξεπουλιώμαστε στο γιουσουρούμ
ταρατατατζούμ για ένα κουστούμ

[xylino spathi]

Στίχοι: Νικόλας Άσιμος
Μουσική: Νικόλας Άσιμος
Πρώτη εκτέλεση: Σωτηρία Λεονάρδου

Εγώ με τις ιδέες μου
κι εσείς με τα λεφτά σας,
νομίζω πως τα θέλετε μονά ζυγά δικά σας,
δε θέλω την κουβέντα σας
ούτε τη γνωριμιά σας.

Θα τραβήξω το δρόμο μου όσο πάει
κανένα δε θα αφήσω
εμένα να κερνάει,
θα με χρίσω ιππότη και τζεντάι
και άμα ξεμεθύσω
σας λέω και γκοντμπάι.

Και οι θεοί σαν πείθονται
εάν υπάρχει ανάγκα,
για πόλεμο δεν έκανα
ποτέ εγώ το μάγκα
και ούτε νεροπίστολο
δεν έχω στην παράγκα.

Θα χτυπήσω εκεί που σας πονάει,
κανένα δε θα αφήσω εμένα να κερνάει.
Θα απολύσω κι όποιον με παριγελάει,
χιλιάδες δυό αλήθειες
ο πόνος μου γεννάει.

Εγώ στα δίνω έτοιμα
κι εσύ τα θες δικά σου
λιγούρα που σε έδερνε
παρ'όλα τα λεφτά σου
και ούτε στο νυχάκι μου
δε φτάνει η αφεντιά σου.

Δε σε παίρνει εμένα να κοιτάξεις
χωρίς καμμιά ουσία εσύ
θα τα τινάξεις.
Είσαι θύμα του νόμου και της τάξης
ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΚΑΝ ΤΟ ΛΟΓΟ
ΓΙΑ ΝΑ ΜΕ ΥΠΟΤΑΞΕΙΣ

[xylino spathi]

Στίχοι: Κώστας Καρυωτάκης
Μουσική: Γιάννης Γλέζος
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Θάνατος ειναι οι κάργιες
που χτυπιούνται στους μαύρους τοίχους και τα κεραμίδια,
θάνατος οι γυναίκες που αγαπιούνται
καθώς να καθαρίζανε κρεμύδια.

Θάνατος οι λεροί κι ασήμαντοι δρόμοι,
με τα λαμπρά μεγάλα ονοματά τους,
ο ελαιώνας πίσω η θάλασσα κι ακόμη
ο ήλιος θάνατος μες στους θανάτους.

Θάνατος ο αστυνόμος που διπλώνει
για να ζυγίσει μια ελλειπή μερίδα,
θάνατος τα ζουμπούλια στο μπαλκόνι
κι ο δάσκαλος με την εφημερίδα.

Βάσις φρουρά εξηκονταρχία Πρεβέζης.
Την Κυριακή θ'ακούσουμε την μπάντα.
Επήρα ένα βιβλιάριο τραπέζης,
πρώτη κατάθεσης δραχμαί τριάντα.

Περπατώντας αργά στην προκυμαία
"Υπάρχω" λες κι ύστερα "Δεν υπάρχεις".
Φτάνει το πλοίο υψωμένη σημαία.
Ίσως έρχεται ο κύριος νομάρχης.

[Αν τουλάχιστον, μέσα στους ανθρώπους
ένας πέθαινε απο αηδία...
Σιωπηλοί, θλιμένοι, με σεμνούς τρόπους,
θα διασκεδάζαμε όλοι στην κηδεία

[Γιάννης]

"...το κορμί μου μελανιασμένο μες΄το κρύο σαν λάθος
που δεν το παραδέχεται κανένας γερνάει και ζητάει την ζεστασιά σου..."

από το ΦΟΒΑΜΑΙ του Β.ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ από έναν δίσκο με κορυφαία τραγούδια ένα κι ένα! Δεν βγαίνουν τώρα τέτοιοι δίσκοι.

Όπως και ο επόμενος του: "Διαίρεση"

Ξύλινε, νομίζω ότι πρέπει να λέμε και τα κορυφαία των κορυφαίων:

Pink Floyd από το δίσκο "Dark side of the moon" (1973)
τραγούδι "Eclipse" ....τελειώνει κάπως έτσι:


"...All that you tuch and all that you see
and all that you taste, all you feel

and all that you love and all that you hate
and all you destrust, all you save

and all you create and all you destroy
and all that you do, all you say

and all that you eat and everyone you meet
and all that you slight and everyone you fight

and all that is now and all that is gone
and all that's to come and everything under the sun

it is you, but the sun is eclipsed by the moon"

[Never Surrender]

He sat in a room

in a square of the color of blood.

He'd rule the whole world

if there was a way that he could.

He'd sit and he'd stare

at the minreds on top of the towers.

For he was a beast

as he hatched his new plans to gain power.



(chorus)

And the snow fell

covering the dreams and ideals.

And the snow fell

freezing the blood and the wheels.

And the snow fell

they had to keep up for survival.

And the snow fell

defeating the beast's only rival.



They took the old roads

that Napoleon had taken before.

They fought as a force as a light

against the darkness in a holy war.

One day they were looking around

and the sun was shining on the cold flowers.

The next day they were freezing to death

in the sleet and the ice cold showers.



(chorus)



Then came the deadly roads

back from the stairs of their retreat.

The cold racked their bodies

but worse was the pain of defeat.

Many people who had hailed them once

now turned and looked away.

These people now knew

that the beast was on it's way.



(chorus)



You finally came back

to the borders of your fatherland.

Now enemies came

traitors everywhere at hand.

Many people who had fought and died

knowing that they had to win.

It still sickens my heart

to see the picture of the red flag in Berlin.



(chorus)

Ο τελευταιος στιχος τα λεει ολα. Με αρρωστενει να βλεπω την κοκκινη σημαια του κομμουνισμου στο Βερολινο....

[dimitris]

Κωλοέλληνες
Σαββόπουλος Διονύσης
Μουσική/Στίχοι: Σαββόπουλος Διονύσης

Μελαψές φυλές
κοντοπόδαρες
σειληνοί του κράτους
που ξερνάει και να τους
τσιφτετέλληνες

Με γονείς ληστές
των συντρόφων τους θήτες
για μνηστήρα οι αλήτες
τώρα διοικητές
κράτος ασυστόλων
και πεσμένων κώλων
κωλοέλληνες

Η χάρτα αυτού του κράτους κρύβει απάτη
που φτάνει στο γνωστό αγριορωμιό
στο Datsun μιας φυλής που ζει φευγάτη, ναι
απ ότι ελληνικό στον κόσμο αυτό, ναι

Κωλοέλληνες κωλοέλληνες

Κωλοέλληνες μασκαρλίκια ιδές
στο άλφα της αξίας, της αρχής της βίας, λουτροκαμπινές
τιμωρός καιρός, πέντε αιώνες δύσης εθνικής θα ζήσεις από δώ και μπρος
με αγγλικές αλφαβήτες, μαλλιαροί μου Ελλαδίτες, θλιβερές μου πορδές

Πνεύμα αλήτικο, ελλαδίτικο
σε Μικρά Ασία, Κύπρο Λευκωσία, Βόρειο Ήπειρο
δεν ακούει κανείς
στο χειρότερο του ελληνισμού κομμάτι
στην Ελλάδα ζει

Μια φάουσα καταπίνει τον αέρα
την θάλασσα, την πόλη, το ιερό
πλημμύρισε σκουλήκια η μητέρα, ναι
το ρόδο καταγής βγάζει καπνό
Δεν υπάρχει Ελπίς
στην Ελλάδα ζεις

Σκαλιστές σκιές, μακρυχέρηδες
με το φώς σπασμένο, κρατικοποιημένο
αγριέλληνες
αλλά εκεί στην ξένη
στην οθόνη σκυμμένοι
θεϊκά δεμένοι με την οικουμένη
στους απέναντι τόπους
φωτοκολλημένοι απ τον εδώ ουρανό τους

Εδώ, εδώ θα ζούμε καταρρεύσεις
ο έξω Ελληνισμός θα προχωρεί
και φως και μουσική μιας άλλης σκέψης, ναι
στη μείζονα Ελλάδα θα εκραγεί
στους πανέλληνες στους πανέλληνες

[vlaxogomenos]

Και το One απο Metallica μιας και ερχονται:

I can't remember anything
Can't tell if this is true or dream
Deep down inside i feel to scream
This terrible silence stops me

Now that the war is through with me
I'm waking up i can not see
That there is not much left of me
Nothing is real but pain now

Hold my breath as i wish for death
Oh please god,wake me

Back in the womb its much too real
In pumps life that i must feel
But can't look forward to reveal
Look to the time when i'll live

Fed through the tube that sticks in me
Just like a wartime novelty
Tied to machines that make me be
Cut this life off from me

Hold my breath as i wish for death
Oh please god,wake me
Now the world is gone i'm just one
Oh god,help me hold my breath as i wish for death
Oh please god help me

Darkness imprisoning me
All that i see
Absolute horror
I cannot live
I cannot die
Trapped in myself
Body my holding cell

Landmine has taken my sight
Taken my speech
Taken my hearing
Taken my arms
Taken my legs
Taken my soul
Left me with life in hell

[ilias]

one είναι το ξύπνημα μου

[xylino spathi]

Pink Floyd "Another brick in the wall"
απ τα τραγουδια που θε μεινουν παντα επικαιρα

[vlaxogomenos]

Και το "Wish you were here" μετα απο αυτο! Pink Floyd και ξερο ψωμι.

[ΤΖΟΥΜΕΡΚΙΩΤΗΣ]

Άνθρωποι και όντα υστερόβουλα
C D Am Em
όλα στο συμφέρον τους υπόδουλα
Em Am Em
όλοι στηλιτεύουν και εκθειάζουνε
C D Am Em
εύσημα στο τίποτα μοιράζουνε

Ποιο κατεστημένο φέρνει όνειρα
πείτε μου εσείς μυαλά παμπόνηρα
πάλι ένα ψεύτικο παράσημο
έκανε διάσημο τον άσημο

Am Em
σ' ένα χαζοκούτι τόσα χρόνια
D Em
έχω κουραστεί να βλέπω ψώνια

Em
Πήραν οι ασήμαντοι αξία
D Em
τίποτα δεν έχει σημασία
Am Em
τώρα πλέον ζούμε στην ουσία
D Em
μια διεφθαρμένη συνουσία

Όλα μες στο ήθος τους ανήθικα
όσα μου χαρίσανε τ' αρνήθηκα
ψίχουλα αλήθειας μου πετάξανε
να 'ξερα σε ποιον θεό με τάξανε

Πόρνη το κορίτσι που αγάπησα
τ' όνειρο της μάνας μου δεν κράτησα
άνανδρους και ψεύτες μου πλασάρουνε
όμως τα... θα πάρουνε

τώρα οι πιο μεγάλοι υποκριτές
γίνανε προφήτες και κριτές

[Γιάννης]

ΟΝΕ:
Από τα κορυφαία metal όλων των εποχών και από άποψη στίχου και μουσικής και δεξιοτεχνίας (τα μπάσα και τα ντραμς θυμίζουν πολυβόλα)

[kokkinomalla]

You can fool some people sometimes but you can't fool all the people all the time

Και να αδερφε μου που μαθαμε να κουβεντιαζουμε ησυχα κι απλα καταλαβαινομαστε τωρα δεν χρειαζονται περσοτερα
Γιατι εμεις δεν τραγουδαμε για να ξεχωρισουμε αδερφε μου απ'τον κοσμο εμεις τραγουδαμε για να σμιξουμε τον κοσμο

[Γιάννης]

....Get up, stand up, stand up for your rights
Get up, stand up, don't give up the fight......



Αυτά τα κόκκινα σημάδια στους τοίχους μπορεί να'ναι κι' από αίμα
Όλο το κόκκινο στις μέρες μας είναι αίμα
Μπορεί να'ναι κι απ΄ το λιόγερμα που χτυπάει στον απέναντι τοίχο
Κάθε δείλι τα πράγματα κοκκινίζουν πριν σβήσουν και ο θάνατος είναι πιο κοντά.
Τότε τα κελιά γίνονται πιο στενά και πρέπει να σκεφτείς το φως σ'ένα κάμπο με στάχια και το ψωμί στο τραπέζι των φτωχών και τις μητέρες να χαμογελάνε στα παράθυρα, για να βρεις λίγο χώρο ν' απλώσεις τα πόδια σου
Κείνες τις ώρες σφίγγεις το χέρι του συντρόφου σου, γίνεται μια σιωπή γεμάτη δέντρα, το τσιγάρο κομμένο στη μέση, γυρίζει από στόμα σε στόμα όπως ένα φανάρι που ψάχνει στο δάσος

Βρίσκουμε τη φλέβα, που φτάνει στην καρδιά της άνοιξης
Βρίσκουμε τη φλέβα, που φτάνει στην καρδιά της άνοιξης

Χαμογελάμε, χαμογελάμε, χαμογελάμε

Αυτά τα κόκκινα σημάδια στους τοίχους μπορεί να'ναι κι' από αίμα

[kokkinomalla]

"πεντε καμιονια στειλαν στου φεγγαριου τη χαση και γυρισαν γεματα απεργοσπαστες γεματα ξαναφυγαν κανεις δε θα περασει καλλιο να παμε ολοι μεταναστες "(Μουτσης)

(ελπιζω να μη με βρισουν παλι!)