Αγαπημένα σας τραγούδια

[haskovinos]

Ύποπτο το αίσθημά σου

Στίχοι: Σπύρος Γιατράς
Μουσική: Αλέκος Χρυσοβέργης
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Μακρόπουλος

Ένα σπίτι με δύο πόρτες
έτσι το 'θελες εσύ
η δική μου σφραγισμένη
κι η δική σου ανοιχτή

Ένα σπίτι με δυο πόρτες
ανοιχτό σαν μαγαζί
γαι να φαίνεται στον κόσμο
ότι είμαστε μαζί

Ύποπτο το αίσθημά σου, ύποπτο
πάντα ήθελες να το ‘χεις δίπορτο

Ένα σπίτι διαλυμένο
άδειο από αισθήματα
και οι δυο μας να μιλάμε
μόνο με νοήματα

Ένα σπίτι δίχως φώτα
και παράθυρα κλειστά
να μη δει κανείς πως ζούμε
σε κρεβάτια χωριστά

Ύποπτο το αίσθημά σου, ύποπτο
πάντα ήθελες να το ‘χεις δίπορτο

[Α.Η.1914]

Saga - Snow Fell

He sat in a room
in a square of the color of blood.
He'd rule the whole world
if there was a way that he could.
He'd sit and he'd stare
at the minreds on top of the towers.
For he was a beast
as he hatched his new plans to gain power.

(chorus)
And the snow fell
covering the dreams and ideals.
And the snow fell
freezing the blood and the wheels.
And the snow fell
they had to keep up for survival.
And the snow fell
defeating the beast's only rival.

They took the old roads
that Napoleon had taken before.
They fought as a force as a light
against the darkness in a holy war.
One day they were looking around
and the sun was shining on the cold flowers.
The next day they were freezing to death
in the sleet and the ice cold showers.

(chorus)

Then came the deadly roads
back from the stairs of their retreat.
The cold racked their bodies
but worse was the pain of defeat.
Many people who had hailed them once
now turned and looked away.
These people now knew
that the beast was on it's way.

(chorus)

You finally came back
to the borders of your fatherland.
Now enemies came
traitors everywhere at hand.
Many people who had fought and died
knowing that they had to win.
It still sickens my heart
to see the picture of the red flag in Berlin.

(chorus)

[Αννη]

Τσιγάρο ατέλειωτο
Καλλιτέχνης: Χάρις Αλεξίου
Συνθέτης: Σωκράτης Μάλαμας
Στιχουργός: Γιώργος Αθανασόπουλος
Στίχοι:
Θα περπατήσω μοναχός κι αυτό το βράδυ
μήπως και βρω της λησμονιάς σου το νερό
και σε υπόγεια σκοτεινά θα βρω σημάδι
μ' ένα ποτήρι ως της αυγής τον πανικό

Τσιγάρο ατέλειωτο βαρύ η μοναξιά μου
μοιάζει γυναίκα κουρασμένη απ' το δρόμο
ρίχνει το γέλιο της και κάθεται κοντά μου
κερνάει τα επόμενα και με χτυπάει στον ώμο

Σ' ένα ποτήρι με φιτίλι αναμμένο
βλέπω τα μάτια σου και κλαίω σιωπηλά
και το μυαλό μου που είναι πάλι θολωμένο
στριφογυρνά των τραγουδιών σου τη θηλιά

Τσιγάρο ατέλειωτο βαρύ η μοναξιά μου
μοιάζει γυναίκα κουρασμένη απ' το δρόμο
ρίχνει το γέλιο της και κάθεται κοντά μου
κερνάει τα επόμενα και με χτυπάει στον ώμο


Απ΄τις καλύτερες εκτελέσεις αυτή της συναυλίας Αλεξίου-Μάλαμα-Ιωαννίδη στον Λυκαβηττό.

[Αννη]

Αλκίνοος Ιωαννίδης-Θα ΄μαι κοντά σου

Ξύπνησα μες τον ύπνο μου
κι άκουσα δυο φωνές.
Η μια μου είπε ξέχνα την
κι πάψε πια να κλαις.
Μα η άλλη ήταν η δική σου
μες απ` του ύπνου του εφιάλτη τις γραμμές.
Μου λεγε αγάπη μου κοιμήσου
Θα μαι κοντά σου όταν με θες...

Τα χρόνια είναι αμέτρητα
μα είν` η ζωή μικρή.
Συνήθισα να σ` αγαπώ
συνήθισες κι εσύ.
Μα είναι τα χρόνια ένα δοχείο
ένα φθηνό ξενοδοχείο για δυο στιγμές.
Για να χωράει κάπου ο πόνος
τις νύχτες όταν μένω μόνος.
Τις σιωπές μου να μετράω
να σε θυμάμαι όταν πονάω να μου λες
Θα μαι κοντά σου όταν με θες...

Το παραμύθι τέλειωσε
κι αρχίζει η ζωή.
Αχ να ταν η αλήθεια σου
σαν ψέμα αληθινή.
Τι να την κάνω τη ζωή μου
στο παραμύθι θα τη ρίξω να πνιγεί.
Να παραμυθιαστεί η ψυχή μου,
να σε πιστέψει πάλι από την αρχή.
Να σε πιστεύει όταν μ` αγγίζεις,
τις νύχτες όταν ψιθυρίζεις όταν λες
Θα μαι κοντά σου όταν με θες...

[Α.Η.1914]

Επίσης ένα από τα αγηπημένα μου!
Αλκίνοος Ιωαννίδης - Στην Αγορά Του Αλ Χαλίλι

Ο άνεμος θα καίει στη γη του Νείλου
μια αρχαία μυρωδιά θα μας μεθά
στον τροπικό όπως θα 'σαι του Καρκίνου
μέσα σου θα γεννιέται μια θεά

Μ' άγιο καπνό θα υφάνεις το χρησμό σου
για να μου δώσεις όταν θα ζητώ
να μπω ιεροφάντης στο ναό σου
να σ' ερμηνεύσω και να ερμηνευτώ

Στην αγορά του Αλ Χαλίλι
θα πουλάν τα δυο σου χείλη
δυο περιουσίες και άλλη μια
τέσσερις εγώ θα δώσω
θα πληρώσω όσο όσο
να μου κάνουν μια μελανιά

Θα σου αγοράσω στο Καρνάκ μπακίρια
με καλλιτέχνες θα τα πούμε ιθαγενείς
τις νύχτες θα σου κάνω τα χατίρια
όσα ποτέ σου δε σου έκανε κανείς

Θα 'μαι η πηγή στην όαση της Σίβας
θα είσαι ο διαμαντένιος ουρανός
Θα γίνεις η βασίλισσα της Θήβας
κι εγώ ένας μαγεμένος Φαραώ

Στην αγορά του Αλ Χαλίλι
θα πουλάν τα δυο σου χείλη
δυο περιουσίες και άλλη μια
τέσσερις εγώ θα δώσω
θα πληρώσω όσο όσο
να μου κάνουν μια μελανιά

[Αννη]

επισης..

Παράκληση
Στίχοι: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Μουσική: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Πρώτη εκτέλεση: Αλκίνοος Ιωαννίδης

Περπάτησα πάρα πολύ
και τα φτερά μου τα 'χω χάσει.
Μα εσύ που δεν πατάς στη γη
καν' την ψυχή μου να πετάξει...
Μ' ένα αερόστατο να πάμε στο φεγγάρι,
ένα αεράκι να μας πάρει...
Φωτιά κι αέρας να κάνουμε δική μας
τη μικρή ζωή μας...

Είναι η καρδιά μου μια αυλή
σ' ένα κελί που όλο μικραίνει.
Μα εσύ που έχεις το κλειδί
έλα και πες μου το "γιατί"...
Σε κάποια θάλασσα που ο ήλιος τη ζεσταίνει,
το όνειρό μου ξαποσταίνει...
Νερό κι αρμύρα να κάνουμε δική μας
τη μικρή ζωή μας...

Έχω ένα κόμπο στο λαιμό
και μια θηλιά που όλο στενεύει.
Έλα και κάνε μουσική
την τρέλα που με διαφεντεύει...
Κι αν είναι οι νότες και οι λέξεις αφελείς,
τραγούδησέ τες να χαρείς...
Μ' ένα τραγούδι να κάνουμε δική μας
τη μικρή ζωή μας...

[xylino spathi]

Στίχοι: Νίκος Ζούδιαρης
Μουσική: Νίκος Ζούδιαρης
Πρώτη εκτέλεση: Αλκίνοος Ιωαννίδης

Ήρθε ένας μάγος που έβγαζε ήλιους απ' τα μανίκια
κι απ' το καπέλο του έπεφταν νησιά
έκλεισε μες στη χούφτα σου θαλασσινά χαλίκια
άνοιξες και πέταξαν πουλιά

Κι έγινα κι εγώ ένα λαμπάκι πάνω απ' την υδρόγειο
φεγγάρι να βουτήξω στη Μεσόγειο

Ύστερα ο μάγος έσπασε δυο γυάλινα ποτήρια
κι έφτιαξε από τα θρύψαλα νερό
θα κόβεσαι είπε αν μόνη σου το ακουμπάς στα χείλια
θα ξεδιψάς αν πίνετε κι οι δυο

Κι έγινα κι εγώ ένα λαμπάκι πάνω απ' την υδρόγειο
φεγγάρι να βουτήξω στη Μεσόγειο

[xylino spathi]

Στίχοι: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Μουσική: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Πρώτη εκτέλεση: Αλκίνοος Ιωαννίδης

Μια μέρα ήρθε στο χωριό γυναίκα ταραντούλα
κι όλοι τρέξαν να τη δουν.
άλλος της πέταξε ψωμί
κι άλλοι της ρίξαν πέτρα
απ' την ασχήμια να σωθούν.

Κι ένα παιδί της χάρισε ένα κόκκινο λουλούδι,
ένα παιδί
Ένα παιδί της ζήτησε να πει ένα τραγούδι,
ένα παιδί

Κι είπε ποτέ σου μην τους πεις
τι άσχημοι που μοιάζουν,
αυτοί που σε σιχαίνονται
μα στέκουν και κοιτάζουν.

Κι είπε ποτέ σου μην κοιτάς
τον άλλον μες τα μάτια,
γιατί καθρέφτης γίνεσαι
κι όλοι σε σπαν' κομμάτια.

Μια μέρα ήρθε στο χωριό
άγγελος πληγωμένος.
Τον φέρανε σε ένα κλουβί
κι έκοβε εισιτήριο ο κόσμος αγριεμένος,
την ομορφιά του για να δει.

Κι ένα παιδί σαν δάκρυ ωραίο αγγελούδι,
ένα παιδί
Ένα παιδί του ζήτησε να πει ένα τραγούδι,
ένα παιδί

Κι είπε αν θέλεις να σωθείς
από την ομορφιά σου,
πάρε τσεκούρι και σπαθί
και κόψε τα φτερά σου.

Κι είπε ποτέ σου μην κοιτάς
τον άλλο μες τα μάτια,
γιατί καθρέφτης γίνεσαι
κι όλοι σε σπαν' κομμάτια.

[Α.Η.1914]

Αλκίνοος Ιωαννίδης-Βόσπορος
Τα πνεύματα επιστρέφουνε τις νύχτες
φωτάκια από αλύτρωτες ψυχές
κι αν δεις εκεί ψηλά στις πολεμίστρες
θα δεις να σε κοιτάζουνε μορφές

Και τότε ένα παράπονο σε παίρνει
και στα καντούνια μέσα σε γυρνά
η Πόλη μια παλιά αγαπημένη
που συναντάς σε ξένη αγκαλιά

Θέλω να πιω όλο το Βόσπορο
αλλάζουνε εντός μου τα σύνορα του κόσμου

Την βρήκα στις στροφές των ποιημάτων
με τις βαριές χανούμισες να ζει
και ρίχνω μες στο στόμα των αρμάτων
την κούφια μου αλήθεια τη μισή

Θέλω να πιω όλο το Βόσπορο
αλλάζουνε εντός μου τα σύνορα του κόσμου

Τίποτα άλλο από Ιωαννίδη ρε παιδιά...;
Ξεχάσαμε κανένα;

[Αννη]

...πολλά Α.Η.1914! έχει κομματαρες ο άτιμος.

Αλκίνοος Ιωαννίδης - Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ
Στίχοι:
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω
τραγούδι άγνωστο κι αγέννητη σιωπή
Πίσω απ'τα μάτια, πίσω απ' της ζωής το βέλο
κρύβεσαι σαν βροχή που στέγνωσε, το ξέρω
νεροποντή που περιμένω μια ζωή
Γιατί δεν έρχεσαι

Μια καταιγίδα θέλω να 'ρθει να ουρλιάξει
όσα δεν είπαμε από φόβο ή ντροπή
στα σωθικά μας και στα μάτια μας να ψάξει
κάθε μας λέξη μυστική να την πετάξει
μέχρι τον ήλιο ν' ανεβεί και να τον κάψει
Γιατί δεν έρχεσαι
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω

Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν νυχτώνει
όταν κρατιέμαι σαν χερούλι απ' το ποτό
απ' το ποτό της φαντασίας μου που με λιώνει
κάθε γουλιά του καίει σαν πάγος και σα χιόνι
κι ανατινάζει του μυαλου μου το βυθό
Γιατί δεν έρχεσαι

Μια καταιγίδα θέλω να 'ρθει να μας πνίξει
σ' ένα τραγούδι που δεν έγραψε κανείς
Ο,τι δεν γίναμε ποτέ να μην το δείξει
Να 'ναι γιορτή, την αγκαλιά της να ανοίξει
στην ανημπορια της χαμένης μας ζωής
Γιατί δεν έρχεσαι
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω

Απ' της ψυχής μου το ιερό
ως της ζωής μου το μπουρδέλο
χτίσε μια γέφυρα να πάω και να 'ρθω
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ, ποτέ όταν σε θέλω
κλείσε τα μάτια μου και έλα να σε δω
Γιατί δεν έρχεσαι
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω

[vlaxogomenos]

Να το παιξω και λιγο μαγκας

Η τέλεια παρεξήγηση- Αλκίνοος Ιωαννίδης

Στίχοι: Active Member & Αλκίνοος Ιωαννίδης
Μουσική: Αλκίνοος Ιωαννίδης

Απ' το κακό μου ριζαριό,
βράζω βοτάνι στο καιρό,
να τον γητέψω να χαρώ.
Είναι από φύτεμα γυρτό,
που λαχταράει να δει ουρανό,
σα κυπαρίσσι στο γκρεμό.
Πρωί και βράδυ και πρωί
μία σελήνη ακροβατεί
κι ένας βλαμμένος ήλιος.
Στης μέρας το λεπτό σκοινί
στεγνώνουν οι άλλοι μου εαυτοί
και παραμένω ίδιος.
Σεμνότητα ποιότητα,
η τέλεια παρεξήγηση
μια σιωπηλή αφήγηση
στα μάτια σου ανασαίνει.
Την παίρνω και την τραγουδώ,
τη καθρεφτίζω στο κενό,
σ' ένα επάγγελμα μισό,
η ιστορία σου τρέμει.
Το πιο θλιμμένο μου σουξέ,
που δε με πρόδωσε ποτέ
με παίρνει από το χέρι.
Με ξεναγεί στο πουθενά,
στης Λευκωσίας τα στενά
κι όλο με κοροϊδεύει.
Πρωί και βράδυ και πρωί
μία σελήνη ακροβατεί
κι ένας βλαμμένος ήλιος.
Στης μέρας το λεπτό σκοινί
στεγνώνουν οι άλλοι μου εαυτοί
και παραμένω ίδιος.
Αγάπες και παινέματα
μια σκοτεινή υπόθεση·
μοναδική σου υπόσχεση
το φως στο πρόσωπό σου.
Κι αν θες να πεις πως μ' αγαπάς,
πες το στον εαυτό σου
και πάψε να με τυραννάς
με το αγαπηταριό σου.

[aZu]

τι ΑλκίνοοΙωαννίτιδα είναι αυτή σήμερα;

[ilias]

Για να σου μάθω μοναξιά

Στίχοι: Μάνος Τσιλιμίδης
Μουσική: Τάκης Μπουγάς
Πρώτη εκτέλεση: Τάνια Τσανακλίδου

Εσύ ποτέ σου δε χτυπάς μες την καρδιά
κι εγώ που μια ζωή σου δείχνω αδυναμία
θα γίνω άνεμος και θα ‘ρθω μια βραδιά
για να σου μάθω μοναξιά κι επιθυμία

Ότι δεν υπάρχει το ποθώ,
ότι μου αρνιούνται το αγγίζω,
ότι μου χρωστάνε το ξεχνώ
κι εσένα π’ αγαπώ σε βασανίζω

Η νύχτα ψάχνει τα παλιά της υλικά
σε μιας αγάπης την παράφορη βιασύνη
θα γίνω πέλαγος και θα ’ρθω τελικά
για να σου μάθω χωρισμό και καλωσύνη

Ότι δεν υπάρχει το ποθώ,
ότι μου αρνιούνται το αγγίζω,
ότι μου χρωστάνε το ξεχνώ
κι εσένα π’ αγαπώ σε βασανίζω

[Α.Η.1914]

Αλκίνοος Ιωαννίδης-Δε Μπορώ
Να γλιστρούσες στο σκοτάδι,
να πετούσες σαν αερικό...
Θα πεθάνω αυτό το βράδυ,
θα πεθάνω αν δε σε δω.

Με γλυκό κρασί θα γίνω
αργοναύτης να 'ρθω να σε βρω.
Να σε ανταμώσω λίγο
στης ψυχής μου το βυθό.

Δεν μπορώ,ο χειμώνας με πληγώνει,
άλλο πια δεν μπορώ...
Δεν μπορώ,την αυλή μου καίει το χιόνι,
άλλο πια δεν μπορώ...

Είσαι τ'άγγιγμα του ανέμου
που μου ξαφνιάζει το κορμί.
Δε σε χόρτασα ποτέ μου,
όλα ήταν μια στιγμή.

Να γλιστρούσες στο σκοτάδι,
να πετούσες σαν αερικό...
Θα πεθάνω αυτό το βράδυ,
θα πεθάνω αν δε σε δω.

[ilias]

Χαμένες αγάπες

Στίχοι: Βασίλης Γιαννόπουλος
Μουσική: Χριστόφορος Κροκίδης
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Δυο σταγόνες στο τζάμι
η ψυχή μου ποτάμι
έναν ξέμπαρκο στίχο
σημαδεύω στον τοίχο, δεν μπορώ.

Η αγάπη στερεύει
ένα ψέμα γυρεύει
μακριά μου δε μένει
και μαζί μου πεθαίνει, δεν μπορώ.

Ονειρεύομαι τάχα
ένα βλέμμα μονάχα
να σκεπάσω το σώμα
που κρυώνει ακόμα, δεν μπορώ.

Τώρα πια έχεις φύγει
τώρα μείναμε λίγοι
ο αιώνας αλλάζει
κι όμως ίδιος μου μοιάζει, δεν μπορώ.

Σαν αέρας γυρίζεις
μια ζωή χαραμίζεις
περπατάς στα χαμένα
δεν πιστεύεις κανένα, δε μιλάς.

Στο βυθό της αβύσσου
κατεβαίνω μαζί σου
με τραβάς απ' το χέρι
και κανένας δεν ξέρει πού με πας.

Σε κερδίσαν οι φήμες
σου καήκαν οι μνήμες
έχεις χρόνια σωπάσει
μ' έχεις πλέον ξεχάσει, δε μιλάς.

Δε πιστεύεις κανέναν
Δε φοβάσαι κανένα
μες στο ψέμα σου πέφτεις
με κοιτάζεις και πέφτεις και γελάς

Χαμένες αγάπες, χαμένες αγάπες, χαμένες αγάπες παλιές
χαμένες αγάπες στιγμές απουσίας χαμένες για πάντα στιγμές

Θέλω να σε ξαναδώ
ειν' αλλιώτικα εδώ
άναψέ μου μια φωτιά στον ουρανό
θέλω να σε ξαναδώ.

[ilias]

σας θυμίζει τίποτα ??? (Στράτος)

Ascolta amico guarda che peccato
sono caduto vittima delle sue lacrime
non aveva cuore nel petto
era una bugiarda e non manteneva fede

Non credere a occhi che piangono
sono pericolosi da amare
ti derideranno se li adori
ti feriranno e soffrirai

Ascolta amico guarda che peccato
sono caduto vittima delle sue lacrime
ha fatto finta di amarmi
ora soffro e la vagabonda ride

Non credere a occhi che piangono
sono pericolosi da amare
ti derideranno se li adori
ti feriranno e soffrirai

[Α.Η.1914]

Cause Of Honour - Βόρειος Ήπειρος

Έχω μια Αδερφή, κουκλίτσα αληθινή
Την λένε Βόρειο Ήπειρο την αγαπώ πολύ
Την λένε Βόρειο Ήπειρο την αγαπώ πολύ.

Κουκλίτσα αληθινή, της κλέψαν τη φωνή
Την πήρανε οι βάρβαροι, οι άπιστοι Αλβανοί
Την πήρανε οι βάρβαροι, οι άπιστοι Αλβανοί.

Στο βάθος δεξιά προβάλει η Κορυτσά
Την βλέπω και ραγίζεται η δόλια μου η καρδιά
Την βλέπω και ραγίζεται η δόλια μου η καρδιά.

Μα θα ‘ρθει ένα πρωί που δόλια μου Αδερφή
Θα γίνει πάλι ελεύθερη θα γίνει Ελληνική
Θα γίνει πάλι ελεύθερη θα γίνει Ελληνική.

Έχω μια Αδερφή, κουκλίτσα αληθινή
Την λένε Βόρειο Ήπειρο την αγαπώ πολύ
Την λένε Βόρειο Ήπειρο την αγαπώ πολύ.

Oi, Oi…

[haskovinos]

Σταμάτης Γονίδης - Προσευχή

Προσευχή……………η
τα χέλι μου, τα χέλι μου
για σένανε λενε
και τα μάτια μου μέρο νύχτα κλαινε
μέρο νύχτα κλαινε

να ξανά αρτύεις κοντά μου
μασάς την αγάλια μου

έφαγα τη γη
να σανά ζητάω

σχίζω τα βουνά
και παντού ρωτάω

ποίος είδε τα μάτια, που αγαπάω
ποίος είδε τα μάτια, που αγαπάω

Μα γιατί……………ι
μα αρνήθηκες, μα αρνήθηκες
χαμένο μου ταίρι
που να βρίσκεσαι κανένας δεν ξερή
κανένας δεν ξερή

που να σε βρω γλυκά μου
γρίφοι παρηγοριά μου

έφαγα τη γη
να σανά ζητάω

σχίζω τα βουνά
και παντού ρωτάω

ποίος είδε τα μάτια, που αγαπάω
ποίος είδε τα μάτια, που αγαπάω

ποίος είδε τα μάτια, που αγαπάω
ποίος είδε τα μάτια, που αγαπάω

ποίος είδε τα μάτια, που αγαπάω
ποίος είδε τα μάτια, που αγαπάω

[ilias]

Κουβεντούλες με τον Φρόιντ

Στίχοι: Κώστας Τριπολίτης
Μουσική: Δήμος Μούτσης
Πρώτη εκτέλεση: Άλκηστις Πρωτοψάλτη & Λουκιανός Κηλαηδόνης & Δήμος Μούτσης ( Τερτσέτο )

Εκεί που μάζευες χειμώνα
στην τσιμεντένια σου κρυψώνα
κι όνειρα έβλεπες αβέρτα
κουκουλωμένος με κουβέρτα
σαν προπολεμική ταινία
τουμπαρισμένη κοινωνία
άφησες για μπουφάν και τσίχλες
του ονείρου σου τις ζόρικες ομίχλες
γκομενίτσες κουλτουριάρες
όλο καμπύλες και καμάρες
βρε κι έτσι που 'σουνα φτιαγμένος
ροχάλιζες ευτυχισμένος
σε βάραγε βαριά η τρέλλα
κι ο ύπνος τράβαγε κορδέλα
κάπου κάπου κι από σπόντα
μπροστά σου και καμμία τσόντα

Για δες τι βλέπει ο βολεμένος
όταν κοιμάται φαγωμένος

Μα εκεί λοιπόν μες στ' όνειρό σου
σού κάνει πλάκα το μυαλό σου
κάνει "τσαφ" ο προβολέας
και να 'σου ο εισαγγελέας
δεν την γλιτώνεις τώρα βρε μούργο
με δικηγόρο και χειρούργο
"εμπρός, σου λέει, απολογήσου!"
και σένα τρέμει η φωνή σου
ψάχνοντας για ν' απαντήσεις
τσιμπιέσαι μήπως και ξυπνήσεις

Κι άμα με το καλό ξυπνήσεις
και θες για τούτα εξηγήσεις
χωρίς να με παραξηγήσεις
τον φρόιντ τράβα να ρωτήσεις...

[ilias]

Πάρτε κανά τηλέφωνο

Στίχοι: Λουκιανός Κηλαηδόνης
Μουσική: Λουκιανός Κηλαηδόνης
Πρώτη εκτέλεση: Λουκιανός Κηλαηδόνης

Τι να ‘χουν γίνει, κάθομαι μόνος κι αναρρωτιέμαι
Κάποια κορίτσια, που μ’ αγαπούσαν, κι είμαστε μαζί

Που να ‘ναι η τάδε, κάθομαι ώρα και συλλογιέμαι
Που να ‘ναι τώρα, πως να ‘χει γίνει γίνει, άραγε να ζει

Που να κοιμάται, με ποιον να κοιμάται, πως τη φέρεται
Τι περιμένει, που επιμένει, τι ποθεί

Για ποιον δουλεύει, τι ζηλεύει, τι μηχανεύεται
Με τι γελάει, τι την πονάει, τι προσπαθεί

Τι να ‘χουν γίνει, κάθομαι μόνος κι αναρρωτιέμαι
Κάποια κορίτσια, που είχα αγαπήσει, κι είμαστε μαζί

Που να ‘ναι η τάδε κάθομαι ώρα και συλλογιέμαι
Που να ‘ναι τάχα, πως να περνάει, άραγε να ζει

Με τι τη βρίσκει κι αν τη βρίσκει, με τι τρελένεται
Τι αγαπάει, τι φοράει, που κατοικεί

Κι άμα μεθύσει, όταν μεθύσει, αν της φαίνεται
Αν τυραννιέται κι αν φιλιέται, εδώ και ‘κει

Τι να ‘χουν γίνει, τα κορίτσια που αγαπήσαμε
Που ήταν δικά μας, που ήταν εντάξει, που ήταν δροσερά

Τι να ‘ χουν γίνει, κάποια κορίτσια, και τι να σκέφτονται
Όταν μ’ ακούνε που τραγουδώ, καμιά φορά...