Φόρουμ της Νεολαίας Βορειοηπειρωτών

Δημοσιεύτηκε: **17:13 pm 24 05 2007**

Νομίζεις και διατείνεσαι πως δε ζηλεύεις καθόλου.

Ναι, καλά! Έτσι έλεγα κι εγώ, μέχρι που κάποιος ξύπνησε μέσα μου το ζώο και μεταμορφώθηκα όχι απλώς σε ζηλιαρόγατα, αλλά σε ζηλιαρότιγρη.

Κατ' αρχάς να ξεκαθαρίσουμε πως δεν είμαι παθολογική ζηλιάρα. Δεν είμαι από αυτές που ζηλεύουν ακόμη και τον ίσκιο τους.
Το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι όταν εκείνος βγαίνει μόνος του έξω δεν είναι τι θα κάνει, με ποια θα συναντηθεί και αν θα με απατήσει.
Κάθε άλλο.
Το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι όμως όταν βλέπω κάποια άλλη να τρίβεται στο δικό μου αγόρι είναι να της βγάλω τα μαλλιά.
Δηλαδή, ζηλεύω όταν υπάρχει λόγος.
Πράγμα που ναι μεν το βρίσκω εξαιρετικά υγιές, αλλά από την άλλη με έχει βάλει σε μπελάδες.

Δημοσιεύτηκε: **00:42 am 25 05 2007**

Δημοσιεύτηκε: **09:37 am 25 05 2007**

Δημοσιεύτηκε: **12:44 pm 25 05 2007**

Δημοσιεύτηκε: **14:09 pm 25 05 2007**

Δημοσιεύτηκε: **20:57 pm 25 05 2007**

Δημοσιεύτηκε: **09:43 am 26 05 2007**

''Σκόνη ν'αγγίξει απάνω σου
θεριό με κάνει η ζήλια,
σκέψου να πούνε σ'αγαπώ
σ΄άλλον τα δυο σου χείλια!!''

- Εγώ είμαι πολύ ζηλιάρα.

Δημοσιεύτηκε: **10:52 am 26 05 2007**

Δημοσιεύτηκε: **14:38 pm 26 05 2007**

ζηλεύω πάρα, πάρα πολύ

Δημοσιεύτηκε: **00:48 am 30 05 2007**

οταν εισαι καψουρης/α λογικο δεν ειανι να ζηλευεις?

Δημοσιεύτηκε: **20:40 pm 31 05 2007**

"Υ.Γ. Θεωρητικα μιλωντας παντα "

Θεωρητικα παντα ζηλευουμε οταν υπαρχει λογος αλλα αυτο ειναι υποκειμενικο οποτε παντα μπορει να υπαρχει λογος!!! :lol:

Παντως γενικα εχω τυφλη εμπιστοσυνη και δε ζηλευω καθολου αλλα αν συμβει κατι που μου κινησει τις υποψιες(αναλογικα σε μεγεθος σεισμου 9 ριχτερ αφου δεν ειμαι καχυποπτη!!!)τοτε θα φαει γερο κραξιμο και θα μπει υπο επιτηρηση!!! :lol:

Δημοσιεύτηκε: **21:56 pm 31 05 2007**

Ζηλευω τα πουλιά γιατί έχουνε φτερά και αλλάζουνε πατρίδες κάθε τόσο - Καζαντζίδης.

Δημοσιεύτηκε: **14:01 pm 01 06 2007**

Kokkinomalla, αφου δεν υπαρχει το κομμα πριν το "παντα" τι το βαζεις?!

Και γω σαν εσενα ενα πραμα.

Δημοσιεύτηκε: **14:51 pm 01 06 2007**

Ποτέ στη ζωή μου δεν πίστευα ότι
θα μπορούσα να ζηλεύω. Ούτε στην αγάπη,
ούτε στη ζωή. Πίστευα πως το ωραίο το θαυμάζεις
και το ξεπερνάς λέγοντας "Δεν είμαι εγώ.
Εγώ είμαι κάτι διαφορετικό".

Πίστευα πως τον άνθρωπο που αγαπάς τον κερδίζεις
μόνο δίνοντάς του την αληθινή ελευθερία να έχει
ένα χώρο για να σκέφτεται και να υπάρχει μακριά σου.
Πίστευα πως αν στη ζωή σου ασχολείσαι με κάτι που
κανείς άλλος δεν κάνει και το κάνεις καλά, δεν υπάρχει
λόγος να αισθάνεσαι κατώτερος από κανέναν.
Και να φανταστείς ότι ποτέ δεν αισθανόμουν τόσο καλά
ούτε μέσα στο χαρακτήρα μου, ούτε μέσα στο σώμα μου,
ούτε μέσα στον κόσμο.

Τα πράγματα άλλαξαν. Νιώθω το κεντρί της ζήλειας
να με τσιμπά κάθε μέρα σε διαφορετικό σημείο.
H αληθινή αγάπη, όσο κι αν δε θελουμε να το
παραδεχτουμε, φέρνει τη ζήλεια...

Δημοσιεύτηκε: **15:01 pm 01 06 2007**

Ισως... (αλλα ειναι δικοπο μαχαιρι)

Δημοσιεύτηκε: **01:45 am 01 07 2007**

Η ζήλεια δεν έχει μόνο την κακή της έννοια, όπως συνήθως νομίζουμε, αλλά επίσης και την καλή της έννοια. Κακή ζήλεια είναι όταν αντιπαθούμε κάποιον λόγω των ευκαιριών, χαρισμάτων, ή ικανοτήτων που έχει. Πίσω από αυτή τη ζήλεια κρύβεται συνήθως το παράπονο “Γιατί αυτός και όχι εγώ;”, μας κάνει δε να συμπεριφερόμαστε με τρόπο ύπουλο, εχθρικό και χαιρέκακο (δηλαδή χαιρόμαστε όταν ο άλλος πάθει κάποιο κακό). Το ακριβέστερο όνομα για αυτή την ζήλεια είναι “φθόνος” και μόνο προβλήματα φέρνει, τόσο σε εμάς όσο και σε αυτόν που φθονούμε.

Υπάρχει όμως και η άλλη ζήλεια, η καλή ζήλεια, όπου η αίσθηση ότι κάποιος άλλος έχει χαρίσματα και ικανότητες μας κάνει και εμάς να αγωνιστούμε με δημιουργικό τρόπο ώστε να τα αποκτήσουμε. Το ακριβέστερο όνομα για αυτή τη ζήλεια είναι “θαυμασμός”, ένας θαυμασμός που οδηγεί στον έμπρακτο ζήλο. Όπου υπάρχει αυτό το αίσθημα του υγιούς θαυμασμού, συνοδεύεται συνήθως από το συναίσθημα της ευγνωμοσύνης προς αυτόν που με το παράδειγμά του μας φανέρωσε ένα καλύτερο τρόπο.

Ένα παράδειγμα ίσως μας βοηθήσει να αντιληφθούμε την διαφορά μεταξύ των δύο ειδών “ζήλειας”: Μπορεί να αντιληφθούμε ότι κάποιος είναι καλύτερος από εμάς στα μαθήματά του, ή ότι έχει περισσότερη κοινωνική επιτυχία. Η φθονερή αντίδραση θα ήταν να αρχίσουμε να τον κατηγορούμε, ότι δεν είναι στ' αλήθεια τόσο καλός κ.ο.κ. Η αντίδραση που περιέχει θαυμασμό όμως, θα ήταν να τον “παραδεχθούμε” ως όντως καλό σε αυτό που κάνει, και προσεκτικά να ερευνήσουμε για να καταλάβουμε τον τρόπο που το καταφέρνει, ώστε να τα καταφέρουμε καλύτερα και εμείς. Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ της κακής ζήλειας και της καλής ζήλειας, της κακής σύγκρισης και της καλής σύγκρισης.

Ακόμη όμως και όταν πρόκειται για περίπτωση καλής σύγκρισης, πρέπει να τηρούνται κάποια όρια. Δεν είναι όλα τα χαρίσματα για όλους τους ανθρώπους. Άλλοι είναι πιο έξυπνοι, άλλοι πιο κοινωνικοί, άλλοι πιο δυνατοί σωματικά κ.ο.κ. Ναι, ας μιμηθούμε ό,τι αξιέπαινο βλέπουμε σε άλλους, στα μέτρα όμως των δυνατοτήτων της δικής μας φύσης και χωρίς να μας γίνεται άγχος. :lol: