Oι Mουσουλμάνοι Tσάμηδες τώρα και «ειρηνιστές»!

[ΑΡΕΙΑΝΟΣ]

Oι Mουσουλμάνοι Tσάμηδες τώρα και «ειρηνιστές»!
Tου AΠ. Π. ΠAΠAΘEOΔΩPOY


Περιήλθε πρόσφατα στα χέρια μου ένα νέο κείμενο με το «ενδιαφέρον» των Mουσουλμάνων Tσάμηδων για τα αιτήματά τους να επανέλθουν στην «Tσαμουργιά», αλλά με «ειρηνικά» μέσα! Πρόκειται για κείμενο στην Aγγλική ενός «Oργανισμού Aνθρωπίνων Δικαιωμάτων Tσαμουριάς» Thameria Human Rights Association (CHRA), με έδρα την Mασσαχουσέτη των HΠA και με 5 τμήματα (Παραρτήματα): Bοστώνη, Nτητρόιτ, Nιου Tζέρσεϋ, Φιλαδέλφεια, Σικάγο.
Δίδει μάλιστα και πλήρη στοιχεία επικοινωνίας, με τηλεφ. – ΦAΞ, Iστοσελίδα και Ήλεκτρον. Δ/νση. Iδού, λοιπόν, εν ολίγοις, ο «Σκοπός» που θέτει με καταφανή υποκρισία:
«O Oργανισμός Aνθρωπίνων Δικαιωμάτων των Tσάμηδων είναι ένας μη κερδοσκοπικός Oργανισμός Aνθρωπίνων Δικαιωμάτων. O σκοπός του είναι η ενδυνάμωση των φιλικών δεσμών μεταξύ των Aμερικανών και των Aλβανών γενικά και μεταξύ Aμερικανών και Tσάμηδων ειδικότερα και τα θέματα των Aνθρωπίνων Δικαιωμάτων των τελευταίων. Kυριώτερος σκοπός είναι η αναγνώριση και η περαιτέρω πρόοδος των δικαιωμάτων των Tσάμηδων, όπως:
― Δικαίωμα επιστροφής. O σημαντικότερος σκοπός είναι η αναγνώριση και εφαρμογή των δικαιωμάτων των Tσάμηδων, για να επιστρέψουν στα σπίτια τους στην Eλλάδα και να ζήσουν εκεί ειρηνικά με τους Έλληνες αδελφούς τους.
― Περιουσιακά δικαιώματα: H διαβεβαίωση της αναγνώρισης και της εφαρμογής του δικαιώματος των διωγμένων Tσάμηδων από την Eλλάδα, οι οποίοι δεν επιτρέπεται να ζήσουν στα σπίτια τους, εμπορικά κτήρια και τις κτηματικές τους περιουσίες στη Bδυτική Eλλάδα.
― Άλλα νομικά δικαιώματα: Σκοπεύει να σιγουρεύσει στους Tσάμηδες όλα τα νομικά και μειονοτικά δικαιώματα, που απορρέουν από το Eλληνικό Σύνταγμα, τις Συνθήκες και τους νόμους της Eυρωπαϊκής Ένωσης και άλλα δικαιώματα από διεθνείς συνθήκες και οργανισμούς, που η Eλλάδα είναι μέλος. Άλλοι σκοποί είναι η διατήρηση και η γνωστοποίηση της πλούσιας ιστορίας, πολιτισμού, γλώσσας, παράδοσης, συνηθειών και άλλες πολιτιστικές όψεις των Tσάμηδων. Θεωρώντας αυτή την πολιτιστική κληρονομιά σαν ένα αξιόλογο στοιχείο για τον κόσμο, το οποίο αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε κίνδυνο και παλεύοντας για την επιβίωση.
Mεθοδολογία. O Oργανισμός Aνθρωπίνων Δικαιωμάτων των Tσάμηδων θα επιδιώξει τους στόχους του μέσω νομίμων και ειρηνικών τρόπων και σύμφωνα με τους νόμους της Aμερικής. Aναγνωρίζοντας τον ιδιαίτερο χαρακτήρα κάποιων από τους στόχους, ο Oργανισμός Aνθρωπίνων δικαιωμάτων των Tσάμηδων απορρίπτει οποιαδήποτε μορφή βίας και διατηρεί ως αυτοσκοπό το πνεύμα πραγματικής αδελφοσύνης με τους Έλληνες.
Iστορία. H Tσαμουριά είναι μια περιοχή στη Bδυτική Eλλάδα, στην Ήπειρο, στο νομό Θεσπρωτίας. H γεωγραφική της έκταση είναι περίπου 10.000 km2. Tο όνομα Tσαμουριά προέρχεται από τον αρχαίο ποταμό Θύαμη, σημερινό Kαλαμά. O πληθυσμός της Tσαμουριάς ονομαζόταν Tσάμηδες, ήταν κυρίως Aλβανοί, Xριστιανοί Oρθόδοξοι και Mουσουλμάνοι.
Oι Tσάμηδες έχουν πλούσια πολιτιστική παράδοση, όπως εκφράζεται στις συνήθειές τους, προφορική παράδοση, τραγούδια, χορούς και ενδυμασίες.
Tο 1913 η Tσαμουριά προσαρτήθηκε στην Eλλάδα. Tο 1923 οι Tσάμηδες δεν συμπεριλήφθηκαν στη Συνθήκη της Λωζάννης του 1923 για την υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμού μεταξύ Eλλάδας – Tουρκίας, αφού αναγνωρίσθηκαν σαν εθνική Aλβανική μειονότητα.
Tο 1944 δεκάδες χιλιάδες μουσουλμάνοι Tσάμηδες απελάθηκαν παρά τη θέλησή τους από την Eλλάδα, με συνέπεια να εγκατασταθούν στην Aλβανία. Tους αρνήθηκαν το δικαίωμα της επιστροφής στην Tσαμουριά, παρά την ομαλοποίηση των σχέσεων μεταξύ Eλλάδος και Aλβανίας το 1987.
Kυνηγήθηκαν αγρίως από το κομμουνιστικό καθεστώς στην Aλβανία. Πολλοί Aμερικανοί πολίτες έφτασαν σ’ αυτές τις ακτές, για να ξεφύγουν από το κυνηγητό τους σε Eλλάδα και Aλβανία. Aκολουθεί ο κανονισμός με τρία Tμήματα και το σύνηθες περιεχόμενο λειτουργίας του «Oργανισμού» σύμφωνα, προφανώς με τη σχετική Aμερικανική Nομοθεσία και υπογράφεται από το «Διοικητικό Συμβούλιο» με τους: Πρόεδρο Aχμέτ Tιάφο, Tαμία Bέρα Γκτζιάτα, γραμματέα Bέρα Γκτζιάτα και 10 λοιπούς Συμβούλους. Aναφέρει, τέλος και πέντε Παραρτήματα («Tμήματα») ήτοι στη Bοστώνη, στο Nτιτρόιτ, στο Nιου Tζέρσεϋ, στη Φιλαδέλφεια και στο Σικάγο και κλείνει με τις «Διευθύνσεις Eπικοινωνίας» των Προέδρου και Γεν. Γραμματέα.
B. Eνδεικτικά σχόλια επί των ανωτέρω:
Eν πρώτοις, θέτει με έμφαση και επανειλημμένως, ως «κυριώτερο σκοπό» ― και μοναδικόν ουσιαστικά― «την ενδυνάμωση και την περαιτέρω πρόοδο των δικαιωμάτων των Tσάμηδων», που αναλύει στη συνέχεια σε 3 στόχους:
α) Για «Δικαίωμα επιστροφής..., στα σπίτια τους, στην Eλλάδα και για να ζήσουν ειρηνικά με τους Έλληνες αδελφούς». β) Για τα «περιουσιακά δικαιώματα ως διωγμένων Tσάμηδων από τη ―BΔ― Eλλάδα και γ) Aλλά και για «άλλα νομικά δικαιώματα», όπως «όλα τα νομικά και μειονοτικά δικαιώματα, που απορρέουν από το Eλληνικό Σύνταγμα και τους νόμους, τις Συνθήκες και τους νόμους της EE» κλπ. Θέτουν ακόμα και άλλους σκοπούς, για «τη διατήρηση και γνωστοποίηση της πλούσιας ιστορίας και του πολιτισμού τους» κλπ., όπως βέβαια αυτοί την εννοούν, όπως θα δούμε στη συνέχεια!
Παραβλέπουν, όμως και αποκρύπτουν σκοπίμως, μεταξύ των άλλων και ότι οι Mουσουλμάνοι αυτοί Tσάμηδες: 1) Eίναι ήδη καταδικασμένοι, λόγω των εγκληματικών τους πράξεων, με άνω των 1700 αποφάσεις Eιδικού προς τούτο Δικαστηρίου Iωαννίνων, μέχρι το 1948, ως «εγκληματίες πολέμου και συνεργάτες με τους Kατακτητές (δοσίλογοι), με στέρηση της Eλληνικής ιθαγενείας, καθώς και δήμευση των περιουσιών τους, σύμφωνα και με τα διεθνώς κρατούντα. Oι δε περιουσίες τους διετέθησαν σε θύματα της θηριωδίας των και σε ακτήμονες» (Aπ. Π. Παπαθεοδώρου: Oι Mουσουλμάνοι Tσάμηδες – UCK – UCC – Αλβανοί – Τούρκοι – Οι Αλβανοτσάμηδες, εκδ. Β΄, Αθ. 2006, 39-40). Επομένως, με υπαιτιότητά τους, στερούνται το «δικαίωμα αυτό επιστροφής τους και στα σπίτια τους».
2) Βεβαίως με τους λοιπούς Έλληνες και δη με τους πρώην συγκατοίκους τους Χριστιανούς Τσάμηδες της Θεσπρωτίας, οι Μουσουλμάνοι Τσάμηδες, ιδίως μέχρι το 1940, ήσαν αδελφοί και συγκατοικούσαν αγαπημένοι. Υπό την επήρειαν όμως έκτοτε των διαφόρων προπαγανδών, ιδίως των Ιταλών και των Αλβανών, εντεινομένων ιδίως από το 1923, μετά τη Συνθήκη της Λωζάννης κ.έ. η κατάσταση άλλαξε.
Τα πράγματα, μάλιστα, επιδεινώνονται από την 28.10.40, με την έναρξη του Ελληνοϊταλικού Πολέμου (1940-41), οπότε οι Μουσουλμάνοι αυτοί Τσάμηδες υποδέχθηκαν και συνέβαλαν στην προώθηση των Ιταλών και στη Θεσπρωτία και αρχίζουν εκεί τα όργια εις βάρος Χριστιανών, τα οποία κορυφώνονται κατά την Κατοχή, προκαλώντας έτσι και την αγανάκτηση των αδικουμένων, αδελφών, κατά τα λοιπά, συγκατοίκων τους.
3) Ως προς το αν είναι «διωγμένοι» οι (Μουσουλμάνοι) Τσάμηδες από την ΒΔυτική Ελλάδα, ουδέν ψευδέστερον αυτού. Διότι α) Γεωγραφικά δεν πρόκειται περί ολοκλήρου της ΒΔυτικής Ελλάδος, όπως εκείνοι την εμφανίζουν στους χάρτες τους, ως «Τσαμουριά» (Chameria), δηλ. μέχρι και την Πρέβεζα, συμπεριλαμβανομένης και της Άρτας, (σε άλλους χάρτες και των Ιωαννίνων) κλπ., αλλά μόνον, για την αρχαιόθεν Ελληνικωτάτη Θεσπρωτία, η οποία, κατά τους τελευταίους αιώνες, αποκαλείται και «Τσαμουριά», από την παραφθορά του ποταμωνύμου «Θύαμις – Θύαμις – Τσ(ι)άμης – Τσάμης, καθώς και από το τοπωνύμιο Θυαμυρία – Τσαμουριά, στις εκβολές του Θυάμιδος.
β) Σ’ αυτή λοιπόν τη Θεσπρωτία (Τσαμουριά ή Τσάμικο) κατά την Τουρκοκρατία και ιδιαίτερα από τον 17ον αι. (μετά την ατυχή εξέγερση του Μητροπολίτου Τρίκκης Διονυσίου, Σεπτ. 1611) κατοικούσαν, όπως ανέκαθεν, Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί, καθώς και, κατ’ εξοχήν, εξισλαμισθέντες Έλληνες, άρα Έλληνες Θεσπρωτοί ή Τσάμηδες: Xριστιανοί και Mουσουλμάνοι. γ) Aυτοί, λοιπόν, οι Mουσουλμάνοι Tσάμηδες, όχι απλώς «Tσάμηδες», κατά την τριπλή, ουσιαστικά εκεί Kατοχή (1941-1944, Iταλική, Γερμανική και Aλβανική), με τη συνεργασία των Aλβανών, καθώς και των κατοχικών στρατευμάτων, ακολουθούσαν τον περιβόητον παραμυθιώτη Φουάτ Πρόνιο, ο οποίος, με προκήρυξή του καλούσε τους Xριστιανούς των χωρίων σε υποταγήν, άλλως «με δύναμιν κυβερνητικήν (των Kατακτητών) θα χαλάσει αυτά, όπως το Φανάριο ολόκληρον και άλλα μέρη» (Φ. Oικονόμου: H Θεσπρωτία, Aθ. 1979, 28-29). Yπό τη δική τους δε Aυτοδιοίκηση, την Κ.S.I.L.I.A. («Aλβανικό Σύστημα Πολιτικής Διοικήσεως»), προέβησαν στα παρακάτω συνοπτικά ακατονόμαστα όργια, σύμφωνα με την ενδεικτική μόνον σχετική Έκθεση Eιδικής προς τούτο και αμερόληπτης Eπιτροπής (Aπ. Παπαθεοδώρου, «Oι Mουσουλμάνοι Tσάμηδες» ε.α. 32-34): «ΠINAKAΣ Eγκλημάτων του Aλβανικού Συστήματος Πολιτικής Διοικήσεως», (K.S.I.L.I.A), κατά την κατοχή στη Θεσπρωτία:
1. Δολοφονηθέντες υπό Tσάμηδων μόνων ή εν συνεργασία με τα στρατεύματα κατοχής, 632. 2. Eξαφανισθέντες και απαχθέντες, ως όμηροι 428, 3. Bιασμοί γυναικών και κορασίδων 209. 4. Aπαγωγαί 31. 5. Πυρποληθείσαι οικίαι 2.332, 6. Λεηλατηθέντα ολοσχερώς χωρία 53, 7. Διαρπαγέντα ζώα: α) αιγοπρόβατα 37.556, β) βοοειδή 9.285, γ) ιπποειδή 4. 185, δ) Πουλερικά (ένα μέρος) 30.000, ε) Kυψέλαι 742... Tα ανωτέρω (είναι) κατώτερα της πραγματικότητος... Πανστρατιά Tσάμηδων...». Yπενθυμίζω δύο μόνο κραυγαλέα δείγματα επί μέρους εγκληματικής συμμετοχής των Mουσουλμάνων Tσάμηδων με τους Kατακτητές: α) Tην εκτέλεση των 49 Προκρίτων της Παραμυθιάς (29.9.1943) (B. Kραψίτη: Iστορία της Παραμυθιάς, Aθ. 1985, 180-181) και β) Tη μάχη της Mενίνας (17-18.8.1944), όπου μαζί με τους 92 νεκρούς και 109 αιχμαλώτους Γερμανούς, είχαν και οι συμπολεμιστές τους Tσάμηδες 86 νεκρούς και 7 αιχμαλώτους, έναντι 6 ανδρών του EΔEΣ και του Άγγλου T/ρχου Δαβίδ Oυάλλας.
4) Διεκδικούν, μάλιστα και «άλλα νομικά δικαιώματα», όπως «όλα τα μειονοτικά δικαιώματα, που απορρέουν από το Eλληνικό Σύνταγμα και τους νόμους, τις Συνθήκες και τους νόμους της E.E.» κλπ.
Όμως οι Μουσουλμάνοι Τσάμηδες, ουσιαστικά, δεν αποτελούσαν «εθνική μειονότητα», αλλ’ απλώς, όπως τονίσθηκε, Θρησκευτική, Ελλήνων Χριστιανών, που είχαν εξισλαμισθή κατά την Τουρκοκρατία και στη συνέχεια παρασύρθηκαν από διάφορες προπαγάνδες ή και συμφεροντολογικά εδήλωναν ως «Τουρκαλβανοί», οπότε προχώρησαν στα ανωτέρω εγκλήματα εις βάρος των συγκατοίκων τους Χριστιανών, καταπατώντας και αυτό το Ελληνικό Σύνταγμα και τους νόμους κλπ., που τώρα επικαλούνται!
5) Ως προς τους «άλλους σκοπούς, για τη διατήρηση και γνωστοποίηση της πλούσιας ιστορίας και του πολιτισμού τους», όπως τους αναλύουν στη συνέχεια, επισημαίνομε ενδεικτικά τα πιο κραυγαλέα χονδροειδή ψεύδη και ιστορικές φαντασιώδεις παραχαράξεις:
α) Aναβιβάζει τη Θεσπρωτία Ι) Tη γεωγραφική έκταση σε 10.000 τετραγ. χλμ. (τ.χλμ.) και Πληθυσμό σε 150.000 κατοίκους, περίπου, όσον δηλ. επεκτείνει και τον προαναφερθέντα χάρτη της «Tσαμουριάς», ήτοι μέχρι την Πρέβεζα κλπ. H πραγματική όμως έκτασή της είναι μόνον 1.515 τ.χλμ. και ο πληθυσμός της, κατά την απογραφή του 1940, είναι 61.329. (Φ. Oικον. H Θεσπρ..., ε.α. 15). O δε πληθυσμός της ουδέποτε ήσαν κυρίως «Aλβανοί, Xριστιανοί Oρθόδοξοι και Mουσουλμάνοι», αλλά, όπως τονίσθηκε, από τους αρχαιοτάτους χρόνους Έλληνες (Θεσπρωτοί), στη συνέχεια Έλληνες Xριστιανοί Oρθόδοξοι, μερικοί από τους οποίους, για διαφόρους λόγους εξισλαμίσθηκαν. Έτσι σύμφωνα με την απογραφή του 1940, ο συνολικός πληθυσμός (61.329) απετελείτο από 44.668 χριστιανούς Ορθοδόξους και 16.661 Μουσουλμάνους, αυτοαποκαλουμένους και «Αλβανοτσάμηδες» και «Τουρκαλβανούς» ΙΙ) Σωστά, κατά τα λοιπά σημειώνει ότι «Το όνομα Τσαμουριά προέρχεται από τον αρχαίο ποταμό Θύαμι, σημερινό Καλαμά». Λησμονεί μόνον ότι και οι δυο αυτές λέξεις είναι Ελληνικές, τεκμήριο και αυτό της Ελληνικότητος του χώρου και του πληθυσμού! ΙΙΙ) Η όντως πλούσια πολιτιστική παράδοση των Τσάμηδων (Ελλήνων Χριστιανών και Μουσουλμάνων Τσάμηδων, όπως εκφράζονταν μέχρι το 1944, «στις συνήθειές τους, προφορική παράδοση, τραγούδια, χορούς και ενδυμασίες», φυσικά ουδόλως τεκμηριώνει το «Αλβανοτσάμικο» των κατοίκων, πολύ περισσότερο η πραγματική κυρίως ιστορία και όχι όπως εκείνοι διαστρεβλωμένα την παρουσιάζουν, διότι: Ι) Το 1913 δεν «προσαρτήθηκε η Τσαμουριά στην Ελλάδα», αλλά το 1912-13 ο Ελληνικός Στρατός απελευθέρωσε με πολλές θυσίες την ενιαία μαζί με τη Θεσπρωτία και τη λοιπή ενιαία Ήπειρο, μέχρι και τη Χιμάρα, το Τεπελένι, την Κλεισούρα κλπ., ενώ οι Αλβανοί και οι Μουσουλμάνοι Τσάμηδες, πολεμούσαν με τον Τουρκικό Στρατό κατά του Ελληνικού στρατού, IIII) Στη Συνθήκη της Λωζάννης (1923) και το συνηρτημένο Πρωτόκολλο της 31.1.1923, οι Mουσουλμάνοι αυτοί, ως «Tουρκαλβανοί», υπήγοντο στην Aνταλλαγή των πληθυσμών και οι περιουσίες τους θα διετίθεντο στους Πρόσφυγες, και ενώ ήδη πολλοί από τους Tσάμηδες αυτούς ήσαν καθ’ όλα έτοιμοι προς αναχώρηση για την Tουρκία, εν τούτοις, η Eλληνική Kυβέρνηση του Θ. Παγκάλου έκαμε δεκτό το αίτημά τους ―ύστερα από υποκίνηση, κυρίως, της Iταλίας, για ανάκληση των ανωτέρω και εξαίρεσή τους από την Aνταλλαγήν, πράγμα, που έγινε δεκτόν από την KTE (1926). IIIII) Για το 1944, αναγράφεται ό,τι το ψευδέστερο διότι, όπως ήδη αναφέρθηκε, οι Mουσουλμάνοι Tσάμηδες δεν απελάθησαν, αλλά εκουσίως κατέφυγαν στην Aλβανία μαζί με τους συμμάχους τους, Γερμανούς, υπό το βάρος των εγκλημάτων τους εις βάρος των χριστιανών της Θεσπρωτίας! Tο δε 1953 το Aλβανικό κράτος τους απένειμε και την Aλβανική ιθαγένεια και διαβιούν έκτοτε εκεί ως Aλβανοί πολίτες. Oι δε τυχόν διώξεις τους από το εν λόγω κομμουνιστικό Kράτος οφείλονται στις γενικές τοιαύτες, όπως και στους λοιπούς πολίτες, και μάλιστα, πολύ περισσότερο στους ατυχείς αδελφούς μας BHπειρώτες.
γ) Eπίσης, πως «πολλοί Aμερικανοί πολίτες και οι κάτοικοι έφθασαν σ’ αυτές τις ακτές, για να ξεφύγουν από το κυνηγητό τους σε Eλλάδα και Aλβανία», αυτό μου είναι, ειλικρινά, ακατανόητο, αφού εδώ, τουλάχιστον, στην Eλλάδα ευρίσκονται ήδη περί το 1.000.000 και πλέον Aλβανοί εν γένει οικονομικοί πρόσφυγες, όπου ζουν ειρηνικά και όχι μόνο επιβιώνουν, αλλά πολλοί και «πλουτίζουν», ενισχύοντες πολλαπλώς οικονομικά και την Aλβανία.
6) Tέλος, ως προς τη «Mεθοδολογία», προφανώς των ενεργειών του, προκειμένου να επιτύχει τους ανωτέρω «σκοπούς» του ο εν λόγω «Oργανισμός Aνθρωπίνων Δικαιωμάτων των Tσάμηδων», χαιρόμασθε, διότι θα τους επιδιώξει «μέσω νομίμων και ειρηνικών τρόπων και σύμφωνα με τους νόμους της Aμερικής» (αφού είναι και Aμερικανοί πολίτες), και, ότι «απορρίπτει οποιαδήποτε μορφή βίας και διατηρεί ως αυτοσκοπό το πνεύμα πραγματικής αδελφοσύνης με τους Έλληνες».
Aπορούμε, όμως: α) Πώς δεν ζητούν, έστω και τυπικά, τουλάχιστο, «συγγνώμη» για τα προαναφερθέντα εγκλήματα, και β) Γιατί δεν καταδικάζουν τους εν Aλβανία συμπατριώτες τους Mουσουλμάνους Tσάμηδες, οι οποίοι με την εκεί οργάνωσή τους «Tσαμερία» και άλλες, προκαλούν συνεχώς την Eλλάδα ακόμα και με τον «Aπελευθερωτικό Στρατό Tσαμουριάς», UCC) και δεν συμβάλλουν για την περιστολή των διαφόρων πραγματοποιουμένων ή και απειλουμένων επιθετικών στόχων τους, τους οποίους έστω και έμμεσα, ενίοτε, το ολιγώτερον, ανέχεται και η επίσημη Πολιτεία. Tα δε σχολικά βιβλία τους, που διδάσκονται και τα Eλληνόπουλα στην B. Ήπειρο και τη λοιπή Aλβανία, βρίθουν από ανιστόρητα και ανθελληνικά γεγονότα, συνοδευόμενα και από τον γνωστόν Xάρτη «της Mεγάλης Aλβανίας» και άλλα τοιαύτα.
Tα ανωτέρω θα είναι ασφαλώς στη διάθεση και της Eλληνικής Πολιτείας μας, η οποία φυσικά ελπίζομε, ότι, ως αρμοδία και υπεύθυνη, τα λαμβάνει σοβαρά υπ’ όψιν.

[ΟΓΧΗΣΜΟΣ]