ΔΥΣΚΟΛΗ Η ΖΩΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΙΓΚΗΠΕΣ

[REBEL]

Yπάρχει σήμερα κάποιος γνωστός , που μπορεί να απαντήσει στο ερώτημα της προβλέψεως της εξελίξεως της πολιτικής ιδεολογίας στο άμεσο μέλλον; Αν θεωρήσουμε τον όρο της πολιτικής ιδεολογίας σαν το κεφάλαιο, που περιέχει, όπως και μέχρι σήμερα συμβαίνει, τα υποκεφάλαια των ιδεολογιών της δεξιάς, του κέντρου, του σοσιαλισμού και της αριστεράς δεν μας αρκεί. Ο λόγος είναι ότι, όχι μόνο οι ιδεολογίες, αλλά και οι εκφραστές και οι φορείς τους εξελίσσονται, αρχής γενομένης από το αδιαμφισβήτητο αίτημα του κόσμου για την πολιτική του εύ ζείν και πέραν αυτού ουδέν. Είναι δυνατόν λοιπόν να υπάρχει μία ή περισσότερες πολιτικές ιδεολογίες με την ή με τις οποίες μπορεί κανείς να προσεγγίσει το ζητούμενο, όταν η υλοποίησή του φεύγει από τον χώρο που γνωρίζουμε από παλιά και μεταφέρεται στην εποχή της σύγχρονης τεχνολογίας, οι χειρισμοί και οι εφαρμογές των οποίων για να μας προσφέρουν το ζητούμενο είναι μονόδρομοι και ως εκ τούτου α-πολιτικοί;

Ο στενός εσωτερικός χώρος ενός λαού δεν προσφέρεται για διαφοροποιήσεις. Φάνηκε στις τελευταίες εκλογές ότι, αμφότεροι οι μεγάλοι ιδεολογικοί φορείς δεν είχαν την δυνατότητα να κεντρίσουν την διαφοροποίηση – και την πόλωση – και ως εκ τούτου προσπάθησαν να φθάσουν μέχρι και σε τεχνάσματα, τα οποία όμως απέτυχαν. Έτσι μη έχοντας «πού την κεφαλήν κλίναι» έφυγε ένα σημαντικό μέρος των πάλαι ποτέ πιστών στις κλασικές και παλιές πλέον ιδεολογίες και σκόρπισε σε μικρότερα κόμματα, την φορά αυτή από αντίδραση, γιατί και τα μικρά κόμματα όπως και τα μεγάλα ασκούν ακόμα την «πεπατημένη».

Ήλθε λοιπόν η περίοδος της καταρρίψεως και της καταργήσεως των δημοκρατιών με τις διαφορετικές απόψεις σύμφωνα με τις παλιές ιδεολογίες; Αν κρίνει κανείς από την ολοένα αυξανόμενη απομόνωση του πολίτη από τα κοινά και από την επικοινωνία του μέσα από αυτά και την στροφή του προς την εξάρτησή του από τα κάθε είδους ΜΜΕ και μέσα ηλεκτρονικής επικοινωνίας ή πληροφορικής το μέλλον διαγράφεται . . . ηλεκτρονικόν.

Ο Παντελής Σαββίδης γράφει στην «Μ» της Κυριακής για το χάσμα ανάμεσα στην «ελίτ» και την κοινωνία και προσπαθεί να οριοθετήσει το χάσμα αυτό μέσα στην απόσταση που δημιουργείται μεταξύ της αδυναμίας της οποιασδήποτε ιδεολογίας που «φέρουν και φορούν αλλά και δεν πιστεύουν» οι σημερινοί άρχοντες της πολιτικής, τους οποίους αποκαλεί «ελίτ» και την κοινωνία με την διαστρωμάτωσή της, όπου έχει χαθεί ή τείνει να χαθεί επίσης κάθε πίστη προς κάποιαν ιδεολογία. Προσπαθεί ακόμα να εντάξει στην θέση αυτή τις εκλογές στο ΠΑΣΟΚ, χωρίς όμως να μην την διευρύνει με τις αναμενόμενες εξελίξεις και στην Ν.Δ.

Αναπόφευκτες λοιπόν οι εξελίξεις και αναπόφευκτο και το χάσμα μεταξύ σημερινών πολιτικών και των ιδεολογιών τους και την κοινωνία της χώρας. Αναπόφευκτη όμως και η διαπίστωση ότι, λείπουν σχεδόν παντελώς οι πολιτικοί, που είναι σε θέση να κατανοήσουν το πρόβλημα, αν σκεφθεί κανείς ότι, σχεδόν κανείς από αυτούς δεν έχει καθίσει σε Η/Υ για να μελετήσει ό,τι προέρχεται από την παγκόσμια πληροφορική, να επιλέξει ό,τι κρίνει σκόπιμο και αναγκαίο και βάσει αυτού να μορφώσει την πορεία του για να αντιμετωπίσει τις σύγχρονες απαιτήσεις της κοινωνίας κλείνοντας το διαπιστούμενο και ολοέν διευρυνόμενο χάσμα.

Επιβάλλεται συνεπώς η δια βίου εκπαίδευση, όχι μόνο στους επιστήμονες, αλλά σε όλον τον κόσμο και ειδικά στους πολιτικούς, η ανάδειξη και η εξέλιξη των οποίων, για να μην είναι εμπόδιο στο εύ ζείν της κοινωνίας, θα κρίνεται από την ενδελεχή ενημέρωσή τους και την θετική συμβολή τους στο προσδοκώμενο. Δύσκολη λοιπόν πλέον η ζωή για τους Πρίγκηπες !