Στα Σκόπια φοβούνται τους Αλβανούς

[Moira]

ΣΚΟΠΙΑ
Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ

Αντίθετα με όσα πιστεύουν στην Αθήνα, αυτές τις μέρες, στα Σκόπια ο μεγάλος πονοκέφαλός τους δεν είναι η ένταξή τους στο ΝΑΤΟ, αλλά το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν με τους Αλβανούς. Αμέσως μετά την κήρυξη ανεξαρτησίας του Κοσόβου, επανήλθαν στο προσκήνιο τα σενάρια μιας νέας κρίσης στη δυτική πλευρά της ΠΓΔΜ όπου οι Αλβανοί έχουν την πλειοψηφία. Οσο για το συμπέρασμα από τις πολλές συζητήσεις που είχαμε, είναι ότι η πλειονότητα των σκοπιανών αποδέχεται με ικανοποίηση τη νέα προσπάθεια Νίμιτς που δημιουργεί προϋποθέσεις εξεύρεσης λύσης στο αδιέξοδο με την Ελλάδα.

Ο Βλάτκο Γκαλέφκι, δημοσιογράφος και αρχισυντάκτης στο «Φόρουμ», σε ένα από τα γνωστότερα περιοδικά των Σκοπίων, όταν συναντηθήκαμε για μια φιλική συζήτηση είπε χαριτολογώντας: «Ηρθες για τα βαφτίσια της χώρας μου;». Κι αμέσως εξέφρασε το φόβο του στην περίπτωση που γίνει τελικά δημοψήφισμα για το όνομα, όπως είχε δηλώσει αρχικά ο πρωθυπουργός Ν. Γκρουέφσκι.


Κατά την εκτίμηση του Γκαλέφκι η πλειονότητα του λαού δεν συμφωνεί με αυτήν την ιδέα, διότι πιστεύουν ότι θα δημιουργήσει νέα προβλήματα στις σχέσεις των δύο χωρών.


Κάτι πάντως που έχει συζητηθεί αυτές τις μέρες είναι ένα ρεπορτάζ που μετέδωσε η δορυφορική ΕΡΤ από τα Σκόπια, στο οποίο γινόταν λόγος για μικρής έκτασης επεισόδια έξω από το ελληνικό γραφείο συνδέσμου: έδειχναν όμως εικόνες από τα επεισόδια που έγιναν την Κυριακή στο Βελιγράδι, όταν το Κόσοβο κήρυξε την ανεξαρτησία του. Πολλοί ήταν αυτοί που εξέφραζαν εύλογα παράπονα: «τώρα που είμαστε πολύ κοντά σε λύση τέτοιου είδους κινήσεις δεν βοηθούν καμία πλευρά».

Κι αυτό σε μια περίοδο που άλλοι γείτονες ενεργούν πονηρά. Η Βουλγαρία, για παράδειγμα, φρόντισε να προσφέρει χιλιάδες διαβατήρια σε πολίτες των Σκοπίων με την προϋπόθεση ότι θα υπογράψουν πως είναι Βούλγαροι. Μ' αυτό τον τρόπο επιχείρησαν να εκμεταλλευθούν το γεγονός ότι με την ένταξη της Βουλγαρίας στην Ε.Ε. οι Σκοπιανοί θα μπορούν να ταξιδέψουν χωρίς βίζα στις χώρες της Ευρώπης.

[Moira]

Του ΠΑΣΧΑΛΗ ΚΟΡΩΝΑΙΟΥ


Είναι τριαντάρηδες. Σπούδασαν στις ΗΠΑ και σε γνωστά πανεπιστήμια της Δύσης.


Εχουν αέρα κοσμοπολίτη με μοδάτα κοστούμια και γιάπικη εμφάνιση. Θυμίζουν περισσότερο στελέχη μεγάλης πολυεθνικής εταιρείας και λιγότερο πολιτικούς μικρής βαλκανικής πρώην κομμουνιστικής χώρας. Μερικοί έχουν περάσει και από την Ελλάδα και μιλούν ελληνικά: Οι σημερινοί ηγέτες των Σκοπίων δεν μοιάζουν σε τίποτα με τον «παλαιομοδίτη» Κ. Γκλιγκόροφ.

Μόνο που εκείνος και η παλιά φρουρά των πολιτικών ήταν πιο μαέστροι στους χειρισμούς. Αντίθετα, οι διάδοχοί τους, χρησιμοποιούν επιχειρήματα που γίνονται ορισμένες φορές μπούμερανγκ.

Πρόσφατο παράδειγμα, η τοποθέτηση του υπουργού Εξωτερικών στη διεθνή συνάντηση «Συμμαχία για τον Πολιτισμό». Διοργανώθηκε τον περασμένο μήνα στη Μαδρίτη από τον Λ. Θαπατέρο και τον Τ. Ερντογάν και συμμετείχαν 70 χώρες. Εκεί, ο Αντόνιο Μιλόσοσκι ανέπτυξε με στόμφο ότι η Οχρίδα είναι γνωστή ως «Ιερουσαλήμ των Βαλκανίων». Αποτέλεσμα οι άλλοι Βαλκάνιοι γελούν ακόμη. Ποιοι είναι όμως αυτοί οι περίφημοι τριαντάρηδες;


*** Ο Νίκολα Γκρουέφσκι στην ηλικία των 36 ετών έγινε πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ, τον Αύγουστο του 2006. Το όνομά του άρχισε ν' ακούγεται όταν ήταν μόλις 21 χρονών. Στα 28 του, έγινε υπουργός Εμπορίου και ένα χρόνο αργότερα υπουργός Οικονομίας.

Διαθέτει μάστερ στα Οικονομικά και μετεκπαιδεύτηκε στο International Capital Market Qualifications στο London Securities Institute.


*** Ο 32χρονος Μιλόσοσκι είναι νομικός με μεταπτυχιακά στο πανεπιστήμιο Friedrich Wilhelm στη Βόνη και επισκέπτης ερευνητής στο Ινστιτούτο Πολιτικών Επιστημών στο πανεπιστήμιο Gerhard Merkator στη Γερμανία. Ιδρυτής του «Ευρω-Ατλαντικού Φόρουμ Νέων» στα Σκόπια.

* Ο 37χρονος Λαζάρ Ελενόφσκι μπήκε στην πολιτική στα 21 του και σήμερα είναι υπουργός Αμυνας. Στο βιογραφικό του αναφέρεται ότι υπέγραψε το πρωτόκολλο συνεργασίας μεταξύ της SDYM και της νεολαίας ΠΑΣΟΚ στην Αθήνα το 2001. Την περίοδο 2001-2005, ήταν γενικός γραμματέας στο «ευρω-ατλαντικό κλαμπ» της χώρας του, διετέλεσε πρόεδρος στο Ευρω-Αντλαντικό Συμβούλιο. Οργανωτής του «Βαλκανικού Καραβανιού Νέων» του ΝΑΤΟ και μέλος της κυβερνητικής ομάδας της επικοινωνιακής στρατηγικής για την είσοδο της χώρας στο ΝΑΤΟ.


*** Ο 36χρονος Νίκολα Ντιμιτρόφ είναι ένα από τα πρόσωπα της επικαιρότητας. Πρέσβης της γειτονικής χώρας στον ΟΗΕ και ο διπλωμάτης που συνομιλεί με τον Αδ. Βασιλάκη για το θέμα του ονόματος.

Ηταν υφυπουργός Εξωτερικών στα 28 του - νωρίτερα διετέλεσε υπεύθυνος για τα ανθρώπινα δικαιώματα στο ίδιο υπουργείο. Εχει κάνει μάστερ στα νομικά στο King's College και στο πανεπιστήμιο του Cambridge.

* Ο Τράικο Σλαβέσκι, 48 ετών, είναι υπουργός Οικονομικών. Πτυχιούχος του California State University (1986-87) και του Harvard. Από το 1999 αναφέρεται ότι διδάσκει και στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο της Αθήνας (;)

* Υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών είναι ο 30χρονος Μίλε Ζανακιέσκι. Απόφοιτος διοίκησης επιχειρήσεων του Αμερικανικού Κολλεγίου στη Θεσσαλονίκη και μιλάει άπταιστα ελληνικά.


*** Ο 35χρονος Βέλε Σάμακ, υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου, είναι υπεύθυνος για την προσέλκυση ξένων επενδύσεων.

Απέκτησε bachelor στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο και μάστερ στη διοίκηση επιχειρήσεων στο Wharton School στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια. Διετέλεσε project manager στη Microsoft στην Αμερική και τιμήθηκε με δύο βραβεία μάρκετινγκ. Αντιπρόεδρος στην Global Quantitative Research στη Citigroup.

* Ο Ιβο Ιβανόφσκι, 30 ετών, υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου, είναι υπεύθυνος για την κοινωνία της πληροφορίας.

Απόφοιτος του Πανεπιστημίου του Οχάιο. Μάνατζερ στην Plaskolite, μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες παραγωγών πλέξιγκλας, εργάστηκε περισσότερο από 11 χρόνια στις ΗΠΑ. Μέλος της οργανωτικής επιτροπής της «μακεδονικής» θρησκευτικής οργάνωσης «Mother of God's Falling Asleep in Columbus».

**Εκείνος που «κυριαρχεί», πάντως, στα διεθνή φόρα είναι ο Αντόνιο Μιλόσοσκι. Πρόσφατα, σχολιάζοντας ενδεχόμενο βέτο της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ, έδειξε ενδιαφέρον για τα... δικά μας συμφέροντα: «Η άσκηση βέτο σημαίνει ζημία των ελληνικών εθνικών συμφερόντων...», είπε. Δεν παρέλειψε, μάλιστα, και τις αναφορές στην υπόθεση Ζαχόπουλου, καταθέτοντας τον προβληματισμό του μήπως το πρόβλημα με την ονομασία των Σκοπίων «χρησιμοποιηθεί για να καλύψει κάποια εσωτερικά πολιτικά σκάνδαλα στην Ελλάδα».