Το λιμάνι του Πειραιά, μονοπώλιο μιας αριστοκρατίας

[xylino spathi]

Το λιμάνι του Πειραιά, μονοπώλιο μιας αριστοκρατίας

Tου Kωστα Kαλλιτση / [email protected]

Προϋπόθεση για να λύσεις ένα πρόβλημα είναι να το κατανοήσεις. Αυτό ισχύει και για το πρόβλημα στο λιμάνι του Πειραιά. Λοιπόν, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας.

Υπάρχει μια διεθνής συμφωνία, του Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς (ΟΛΠ) με την κινεζική εταιρεία COSCO, η οποία κυρώθηκε από την Βουλή και, ήδη, είναι νόμος της Ελληνικής Δημοκρατίας. Η κυβέρνηση του κ. Γ. Παπανδρέου επί της ουσίας είναι σύμφωνη με την εκχώρηση του σταθμού εμπορευματοκιβωτίων στην COSCO. Είναι γνωστό, άλλωστε, ότι, όταν διεξάγονταν οι σχετικές συζητήσεις, η τοπική ΠΑΣΚΕ είχε επικρίνει την τοποθέτησή του και είχε διαμηνύσει στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ ότι «θα ήταν καλύτερο να μην εμφανιστεί στο Λιμάνι» – κοινώς, ότι τον θεωρούν... ανεπιθύμητο. Λοιπόν, η νέα κυβέρνηση συμφωνεί με την εκχώρηση, πιστεύει όμως ότι ορισμένες ρυθμίσεις της συμφωνίας (κυρίως φορολογικού χαρακτήρα) πρέπει να ξανασυζητηθούν.

Προφανώς, αυτό είναι το δευτερεύον, το κύριο είναι άλλο και ακούει στο όνομα «μονοπώλιο».

Τι, αλήθεια, αλλάζει με την επίμαχη συμφωνία; Οι ισχυρισμοί ότι «ξεπουλάμε το λιμάνι» και λοιπά ηρωικά και πένθιμα, είναι αβάσιμοι. Αυτό που αλλάζει είναι ότι καταργείται το μονοπώλιο που είχε ο ΟΛΠ στον τομέα των εμπορευματοκιβωτίων (κοντέινερ) στο μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας. Από εδώ και πέρα, και ιδιαίτερα μετά τον Ιούνιο 2010 (όταν θα έχουν ολοκληρωθεί οι υποδομές και για τον δεύτερο προβλήτα) θα υπάρχουν δύο επιχειρήσεις που θα ανταγωνίζονται μεταξύ τους για τη διαχείριση των κοντέινερ με εμπορεύματα: Η ελληνική κρατική ΟΛΠ και η κινεζική κρατική COSCO. Εδώ βρίσκεται η ρίζα του προβλήματος: Κάποιοι δεν θέλουν να καταργηθεί το δικό τους μονοπώλιο. Γιατί;

Η κινεζική COSCO έρχεται για να βγάλει λεφτά, δεν έρχεται για να κάνει ρουσφέτια έναντι ψήφων. Γι’ αυτό, θα λειτουργήσει με όρους ανταγωνισμού. Δεν πρόκειται να ανεχθεί μισθωτούς που θα «κλέβουν» ώρες από τον χρόνο εργασίας, δεν θα πληρώνει πλαστές υπερωρίες και Σαββατοκύριακα τζάμπα, δεν πρόκειται να κάνει στραβά μάτια όταν κάποιος, αντί να είναι στην εργασία του, μαζεύει ελιές στη Μάνη. Ούτε θα παρατηρεί ανέμελα συνδικαλιστές να πίνουν καφέδες στα γραφεία το πρωί και να πληρώνονται υπερωριακά το απόγευμα. Εικάζω ότι μάλλον δεν είναι διατεθειμένη να καταβάλει μέση ετήσια αμοιβή 97.000 ευρώ σε κάθε «εργάτη» (στοιχεία ΟΛΠ, 2007).

Μακάρι να κερδίζουν διπλάσια! Αλλά, όχι σε βάρος του ανέργου, του φτωχότερου, όχι σε βάρος της κοινωνίας. Οχι, δηλαδή, χάρη στην εκμετάλλευση της μονοπωλιακής θέσης του ΟΛΠ και τον μονοπωλιακό καθορισμό των «λύτρων» που εισπράττονται για το εισαγόμενο μηχάνημα της επένδυσης, το εισαγόμενο καφεδάκι του μισθωτού ή το εισαγόμενο φάρμακο του συνταξιούχου. Με δυο λόγια, όχι σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος. Διότι, σήμερα, με γαρνιτούρα τα συνθήματα ενάντια στον κινεζικό «ιμπεριαλισμό» και το «ξεπούλημα στα μονοπώλια», επιχειρείται η απόκρυψη μιας ασκήμιας: Οτι ο «δημόσιος» ΟΛΠ, στην πράξη έχει ιδιωτικοποιηθεί υπέρ μιας δημοσιοϋπαλληλικής αριστοκρατίας – το «δημόσιος» είναι φύλο συκής. Η κατάργηση αυτής της ιδιότυπης ιδιωτικοποίησης, είναι προϋπόθεση για την αποκατάσταση του δημοσίου ελέγχου.

Με την είσοδο της COSCO και τα εγκαίνια του ανταγωνισμού, αυτή η ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ ωθείται στην κατάργηση. Εύλογα, οι θιγόμενοι αντιδρούν –το αντίθετο θα ήταν παράδοξο. Tο λιμάνι του Πειραιά αποτελεί τυπικό δείγμα πεδίου πελατειακών σχέσεων. Kαι ο αποκλεισμός του δείχνει –για να χρησιμοποιήσω τα λόγια του κ. Γ. Παπανδρέου– πώς το δίκιο του ισχυρού επιχειρείται να επιβληθεί στην ισχύ του δικαίου και το «εγώ» να επικρατήσει στο «εμείς».

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_arti ... 09_1290154

[xylino spathi]

Ο νόμος του... λιμανιού

Tου Μπαμπη Παπαδημητριου

Aραγε, τι θα έλεγε η περίφημη «Γενιά των 700» (ευρώ, εννοείται), αν βεβαίως μιλούσε, για το θέμα της απεργίας στο λιμάνι; Γιατί βουβάθηκαν τα διάφορα blog(s) και άλλοι ιστότοποι ανδρών και γυναικών της πολιτικής και της «δημοσιογραφίας»; Προφανώς, επειδή πέρασαν οι εκλογές, άλλοι έγιναν υπουργοί, άλλοι ασχολούνται με τις εσωτερικές ομαδοποιήσεις. Μένει η Αριστερά, με τον «ελεύθερο χρόνο» που της προσφέρει η αμέριμνη αντιπολίτευση, να επισκέπτεται καταγγέλλει μονοπώλια, πολυεθνικές και, γενικώς, τα πάντα.

Οι πολιτικοί «απασχολούνται» και τα προβλήματα παραμένουν. Βεβαίως, κάποιοι άλλοι «απολαμβάνουν» τη μετεκλογική θύελλα που έχει εισπράξει η Λούκα Κατσέλη. Επειδή αυτή, εφήρμοσε προεκλογικώς, με περισσή ζέση, είναι αλήθεια, τις θολές περί αναθεωρήσεως «όλων των συμβάσεων» που αφορούν κρατική ιδιοκτησία, τις οποίες έλεγε το κόμμα «της» και, δυστυχώς, και ο σημερινός πρωθυπουργός.

Στην υπόθεση με την παραχώρηση της δεύτερης αποβάθρας του Λιμένος Πειραιώς, στην εταιρεία ΣΕΠ, θυγατρική της κινεζικής Cosco, η νέα κυβέρνηση χάνει πολύτιμο χρόνο και σπαταλά το κύρος που με απλοχεριά την προικοδότησε η λαϊκή ψήφος. Το χειρότερο: βλάπτει τον τόπο και ναρκοθετεί μελλοντικές της κινήσεις στον κρισιμότερο τομέα επιβίωσης του έθνους: μια εθνική οικονομία, αρμονικά αλλά και στενά ενταγμένη στον διεθνή καμβά της παγκόσμιας οικονομίας. Η έλευση μιας μεγάλης εμπορικής εταιρείας, όπως είναι η Cosco ή οποιαδήποτε άλλη θα είχε ενδιαφερθεί για όσα έχουμε να προσφέρουμε, αποτελεί καλό οιωνό για την Ελλάδα.

Ο Κινέζος πρόεδρος Χου Ζιντάο, που μπήκε στον κόπο να έρθει μέχρι την Ελλάδα πριν από ένα χρόνο, είχε υπογραμμίσει τη θέληση της Κίνας να διευρύνει ενεργά την οικονομική συνεργασία με τη χώρα μας και είχε υποσχεθεί πως «θα συνεχίσει να υποστηρίζει τις ανταγωνιστικές κινεζικές επενδύσεις στην Ελλάδα». Αν η τότε μείζων αντιπολίτευση δεν ήθελε τίποτε απ’ αυτά, θα ήταν καλύτερο για τον Γιώργο Παπανδρέου να είχε αποφύγει τη μακρά συνάντησή του με τον Κινέζο πρόεδρο, μετά την οποία είχε τονίσει την «ανάγκη ανάπτυξης των διμερών σχέσεων» και τη «σημασία που δίνει το ΠΑΣΟΚ στις κινεζικές επενδύσεις στη χώρα μας». Βεβαίως, ο κ. Παπανδρέου είχε εξηγήσει στον πρόεδρο Ζιντάο και το εξής: την «πάγια θέση του ΠΑΣΟΚ για τις στρατηγικές υποδομές και πώς εμείς τις βλέπουμε για την πατρίδα μας».

Κάποιοι, αυτό το τελευταίο, στο πολυτάραχο και πολύβουο -πλέον- Κίνημα, το κατάλαβαν (και συνεχίζουν να το αντιλαμβάνονται) κατά το δοκούν ή, κοινώς, κατά πως τους συμφέρει.

Πρόκειται για την κρατικοδίαιτη εργατοπατερική αριστοκρατία, που δεν γνωρίζει ιδιαίτερα κομματικά «σύνορα», αλλά που διαθέτει εξαιρετικά βαθιές ρίζες μέσα στο ΠΑΣΟΚ. Ανεξαρτήτως των «αντιλήψεων» για τις υποδομές που σκοπεύει να διακονήσει η κυβέρνηση Παπανδρέου, έχει την αυτονόητη υποχρέωση να εφαρμόσει η ίδια και να επιτύχει την εφαρμογή των νόμων από όλους.

Οι πολίτες, καταναλωτές, φορολογούμενοι και ψηφοφόροι, δεν έχουν πλέον κανένα λόγο να ανέχονται βλαπτικές για τους ίδιους, όσο και για τον τόπο, συμπεριφορές. Το σύνθημα «πρώτα ο πολίτης» αναζητεί άμεση εφαρμογή στο λιμάνι. Πρώτοι οι συνδικαλιστές οφείλουν να σεβαστούν τη λαϊκή βούληση, να αναμείνουν τη δεδηλωμένη του Κοινοβουλίου και να προσέλθουν στον διάλογο με τη νέα κυβέρνηση. Αν κάποιοι φοβούνται μήπως χάσουν τα «δώρα» του κρατικού μονοπωλίου, κάποιοι άλλοι ψάχνουν για δουλειά. Ο νόμος ισχύει για όλους και δεν είναι του... λιμανιού!

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_arti ... 09_1290168

[priest 2]

O αντιαποικιακός αγώνας στον Πειραιά


Για να προχωρήσουν κάποιες μεταρρυθμίσεις στις ΔΕΚΟ της τελευταίας κομμουνιστικής γωνιάς της Ευρώπης, όλες οι κυβερνήσεις λάδωναν τους εργαζόμενους και τους συνδικαλιστές τους, με έξοδα των φορολογουμένων. Το είδαμε να γίνεται στον ΟΤΕ, στην «Ολυμπιακή». Κατά τον ίδιο τρόπο υπήρξαν τα «ανταλλάγματα» στους εργαζόμενους του Οργανισμού Λιμένος Πειραιά, ώστε να επιτραπεί σε μια δεύτερη εταιρεία να κάνει δουλειά το λιμάνι.

Δεν υπερβάλλουμε στο τελευταίο. Παρά τη διάχυτη αριστερή προπαγάνδα δεν ιδιωτικοποιήθηκε κανένα λιμάνι. Το λιμάνι ως υποδομή παραμένει -και ορθώς- στο κράτος κι απλώς παραχωρήθηκε ένας προβλήτας σε μια κινεζική εταιρεία για να κάνει ό,τι έκαναν οι ακριβοπληρωμένοι υπάλληλοι του Οργανισμού Λιμένος Πειραιά. Θα ξεφορτώνει κιβώτια. Με άλλα λόγια έχουμε τη γνωστή αριστερή στάση που δεν θέλει να κάνει το Δημόσιο πιο αποδοτικό, απλώς ζητάει «να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα» πριν καν αυτή υπάρξει.

Οι συνδικαλιστές δεν θέλουν να προστατέψουν την δημόσια περιουσία από τους Κινέζους, όπως ψευδώς ισχυρίζονται. Θέλουν, απλώς, να προστατέψουν τη βολή τους από τον ανταγωνισμό. Αντί να πουν ότι εμείς έχουμε φιλότιμο και θα κάνουμε τον ΟΛΠ καλύτερο από την Cosco, μας λένε ότι δεν θα αφήσουμε την Cosco να αποδείξει ότι είμαστε χειρότεροι. Το ζήσαμε αυτό και με τη λυσσαλέα αντίδραση της ίδιας κομμουνιστογενούς αριστεράς στην ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων, και στο όνομα της αντίστασης καταστρέφουν με καταλήψεις τα δημόσια πανεπιστήμια. Τόσο ορθολογική είναι η στρατηγική για την υπεράσπιση της δημόσιας παιδείας στον τόπο μας.

Υπάρχει όμως μια κουβέντα που διακινούν οι συνδικαλιστές του λιμανιού, την οποία πρέπει να προσέξουμε. Δεν ζητούν από την κυβέρνηση να τροποποιήσει τη σύμβαση με την κινεζική Cosco, αλλά να την καταργήσει διότι «είναι αποικιοκρατική». Η έκφραση αυτή είναι κατ’ αρχήν προσβλητική για την πολιτική τάξη της χώρας. Δηλαδή οι εργατοπατέρες έχουν υψηλότερο εθνικό φρόνημα και μπορούν να διακρίνουν μέχρι και να καταγγείλουν τις αποικιοκρατικές συμβάσεις, ενώ ο πολιτικός κόσμος τις υπογράφει;

Ας συμφωνήσουμε ότι αυτή η έκφραση είναι απότοκος του φραστικού πληθωρισμού στον οποίο μας έχουν συνηθίσει τα τελευταία χρόνια οι εργατοπατέρες, και πάμε παρακάτω. Ας υποθέσουμε ότι με κάποιο απροσδιόριστο συνδικαλιστικό ζύγι η σύμβαση κρίνεται «αποικιοκρατική». Γιατί όμως να μην μπορεί να τροποποιηθεί για να πάψει να είναι αποικιοκρατική; Ισχύει το παλιό κομμουνιστικό σύνθημα «αυτό το σύστημα δεν βελτιώνεται, αλλά μόνο ανατρέπεται;» Ή μήπως απλώς κάθε σύμβαση που θα έφερνε τον ανταγωνισμό στο λιμάνι θα ήταν «ξεπούλημα» και «αποικιοκρατική»;

Η αλήθεια είναι ότι η σύμβαση παραχώρησης έχει όρους που χρειαζόταν περισσότερη μελέτη και προσοχή. Μπορούσε να είναι καλύτεροι. Από την άλλη πλευρά, όμως, πολλοί έκαναν πάρτι στις ΔΕΚΟ με έξοδα του ελληνικού λαού. Αν κοιτάξει κανείς τις μισθολογικές καταστάσεις των εργαζομένων στον ΟΛΠ θα καταλάβει γιατί δίνεται αυτός ο μεγάλος αγώνας κατά της «κινεζικής αποικιοκρατίας».


Tου Πασχου Μανδραβελη
kathimerini.gr

[priest 2]

Οι καταστάσεις μισθοδοσίας των λιμενεργατών


αποδοχές Εργατών Απριλίου 2005
http://2.bp.blogspot.com/_ITzJ0-BM-5w/S ... sias-1.jpg


αποδοχές εργατών 2004
http://4.bp.blogspot.com/_ITzJ0-BM-5w/S ... sias-2.jpg