Μονή Κοκαμιάς στη Νίβιτσα

[ΑΡΕΙΑΝΟΣ]

Ένα ιστορικό εκκλησιαστικό Μνημείο εγκαταλειμμένο στη φθορά του χρόνου Κοντά στο χωριό Νιβίτσα των Αγίων Σαράντα, στις υπώρειες ενός υποθαλάσσιου λόφου με αραιή βλάστηση υπάρχουν τα ερείπια της Μονής της Κοκαμιάς. Ο Π. Αραβαντινός προσδιορίζει τη θέση του: «Το της Κοκαμιάς μοναστήριον αφίσταται ώραν προς νότον εκ του της ακρορρίζης και εν τέταρτον της ώρας απέχει της θαλάσσης, επί στενωπού και πετρώδους κοιλάδος. Φαίνεται ότι αρχικώς έκειτο κατά την ακτήν, όπου ορώνται ερείπια ναού του Αγίου Νικολάου». Μόνο το καθολικό, που είναι αφιερωμένο στην κοίμηση της Θεοτόκου, και το ηγουμενείο διατηρούν τη στέγασή τους (όχι σε καλή κατάσταση). Η Μονή Κοκαμιάς χτίστηκε τον 13ο αιώνα. Ωστόσο, όπως γνωμοδότησε ο καθηγητής Δ. Ευαγγελίδης, τα κτίσματα δεν είναι προγενέστερα του 17ου αι. και μερικά είναι του 16ου αι. Το σημερινό καθολικό ανεγέρθηκε στα ερείπια αρχαίου ναού. Το καθολικό, όπως μαρτυρεί κτητορική επιγραφή ιστορήθηκε το 1672. Στη Μονή υπήρχε ένα χειρόγραφο Ευαγγέλιο, σταχωμένο από το 1562, στο οποίο αποδίδονταν θαυματουργικές ιδιότητες. Ήταν γραμμένο σε φύλλα περγαμηνής και διακοσμημένο με μινιατούρες μεγάλης καλλιτεχνικής ποιότητας. Το Ευαγγέλιο αυτό αγνοείται μετα το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. O ναός είναι μικρών διαστάσεων, σχεδόν μικροσκοπικός (7x4). Είναι τίκογχος σταυροειδής με τρούλο και έχει καμπαναριό στο δυτικό αέτωμα του εξωνάρθηκα. Το εσωτερικό του ναού είναι γεμάτο από αγιογραφίες του 1672-1674. Οι αγιογραφίες αυτές έγιναν από το ζωγράφο Μιχάλη (κατάγονταν από το χωριό Ζέρμα). Οι αγιογραφίες αυτές είναι μικρές και πυκνές, ζωγραφισμένες σε τρεις κυρίως ζώνες. Οι φορητές εικόνες του ξύλινου τέμπλου έχουν συλληθεί από ιερόσυλους, όπως και τα ιερά κειμήλια. Την σημερινή κατάσταση της Μονής περιγράφει εύγλωττα ο ερευνητής Γιώργος Γιακουμής, ο οποίος έχει κάνει μια ολοκληρωμένη δουλειά για τα μοναστήρια του Βορειοηπειρωτικού χώρου. «Πρόκειται για ένα μελαγχολικό πέτρινο συγκρότημα κτισμάτων, γκρεμισμένων ή ερειπωμένων σήμερα… Εισερχόμενος μέσα στον περίβολο ο επισκέπτης βλέπει θλιβερά χαλάσματα άλλοτε ωραίων πέτρινων οικοδομημάτων, διώροφων και ευρύχωρων, όπως ξενώνα, τραπεζαρία (όπου υπήρχαν πριν μερικά χρόνια τοιχογραφίες), κελλιά, αποθήκες και άλλοι χώροι».

[xylino spathi]

Αρειανε,

η φωτογραφια εχει καμια σχεση με το θεμα; που κολλανε τα οργανα;