ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΣΑΧΙΝΗΣ (1897-1943) Εθνομάρτυρας – Αρχηγός της ΜΑΒΗ
Ο Βασίλειος Σαχίνης (1897-1943), υπήρξε ο ηγέτης της βορειοηπειρωτικής αντίστασης (Μέτωπο Απελευθέρωσης Βορείου Ηπείρου), που οργανώθηκε μετά την αποχώρηση του ελληνικού στρατού από την Βόρειο Ήπειρο (1942-1943).
Γεννήθηκε στη Δούβιανη της Δρόπολης το 1897. Μετά την αποφοίτησή του από το δημοτικό σχολείο της Δούβιανης πήγε στην Κωνσταντινούπολη πλησίον του πατέρα του και μπήκε στην Ρομβόρτειο Σχολή, σπούδασε στην εμπορική σχολή και διδάχτηκε ξένες γλώσσες.
Το 1913 επιστρέφει οικογενειακώς στην Δουβιανή. Κατά την διάρκεια του Βορειοηπειρωτικού Αγώνα το 1914 ήταν Γραμματέας της Αυτονόμου Ηπείρου. Αργότερα διορίζεται διδάσκαλος της ελληνικής γλώσσας στο Αργυρόκαστρο μέχρι το 1916. Μετά επιδόθηκε σε χρηματιστηριακές εργασίες συνεργαζόμενος με την Εθνική Τράπεζα Ελλάδος, Ιταλικών και Ελβετικών Τραπεζών, όπως και άλλων χωρών. Υπήρξε επιτυχημένος έμπορος και επιχειρηματίας.
Παράλληλα το 1914 κατά τη διάρκεια του Βορειοηπειρωτικού Αγώνα ήταν Γραμματέας της Αυτονόμου Ηπείρου.
Από το 1920 μέχρι ο 1940 αποδεικνύεται ως φυσικός ηγέτης του Ελληνικού πληθυσμού του Νομού Αργυροκάστρου και τα ο 1929, λόγω του εκκλησιαστικού ζητήματος, φυλακίζεται στις φυλακές των Τιράνων.
Το 1933 για το κλείσιμο των ελληνικών σχολείων στο Αργυρόκαστρο ιδρύει την «Νέα Φιλική Εταιρεία», η οποία στέλνει υπόμνημα στην Κοινωνία των Εθνών.
Στις 27 Οκτωβρίου 1940 συλλαμβάνεται από τους Ιταλούς και φυλακίζεται ενώ στις 8 Δεκεμβρίου του ίδιου χρόνου όταν ο ελληνικός στρατός εισήλθε στο Αργυρόκαστρο, βρίσκονταν κρατούμενος στις τοπικές φυλακές. Λόγω των πατριωτικών αισθημάτων του φυλακίστηκε αρκετές φορές από του αλβανικό καθεστώς του Αχμέτ Ζώγου.
Μετά την συνθηκολόγηση και αποχώρηση του ελληνικού στρατού από την περιοχή τον Απρίλιο του 1941, έγινε ηγετικό μέλος της βορειοηπειρωτικής αντίστασης και έδρασε κατά των κατοχικών ιταλικών και αργότερα γερμανικών δυνάμεων, όπως και των αλβανικών αντιστασιακών οργανώσεων στην περιοχή της Βόρειας Ηπείρου με τη σύσταση του Μετώπου Απελευθέρωσης Βορείου Ηπείρου (ΜΑΒΗ).
Στις 17 Νοεμβρίου 1943, συνελήφθη από το αλβανικό κομμουνιστικό κόμμα, κατόπιν συνεννόησης και παροχής πληροφοριών από το ελληνικό Ε.Α.Μ. και αφού βασανίστηκε για να αποκαλύψει πληροφορίες, την αυγή της επόμενης μέρας εκτελείται. Το πώς δολοφονήθηκε ο Βασίλης Σαχίνης υπάρχουν πολλές εκδοχές που ομιλούν οι συγγενείς του από το γένος της μητέρας του. Είναι εξαιρετικά εντυπωσιακό το γεγονός που συνεργάτες του είπαν πως ήταν στον κατάλογο για εκτέλεση και του προετοίμασαν τη δραπέτευση για την Ελλάδα. Αυτός όμως άκαμπτος και συνεπής για το έργο του τούς είπε: «Γάμος χωρίς κριάρι σφαχτό δε γίνεται» .
Έχουν περάσει άνω από επτά δεκαετίες από τότε και καμία δραστηριότητα δεν έχει γίνει προς τιμή του μεγάλου αυτού εθνομάρτυρα. Είναι ξεκάθαρο πως κάτι τέτοιο ούτε καν μπορούσε να γίνει την περίοδο του υπαρκτού σοσιαλισμού. Όμως και ύστερα της πτώσης της κόκκινης δικτατορίας έχουμε σιωπή ιχθύων. Το πιο θλιβερό είναι που σήμερα δεν ξέρουμε ούτε τον τάφο του, ο οποίος κάποτε ήταν στο νεκροταφείο της Δερβιτσάνης, όπου τον είχαν ενταφιάσει οι δικοί του από το σόι της μητέρας του. Όταν ανακαινίστηκε το νεκροταφείο του χωριού, εκείνοι που τον υπολόγιζαν «εχθρό του λαού» όχι μόνον του χάλασαν τον τάφο, αλλά σκόρπισαν τα οστά του ξανασκοτώνοντάς τον.
Είναι ιερό καθήκον να γίνουν όλες τις προσπάθειες από τα αρμόδια όργανα για να τοποθετηθεί στο θρόνο που του ανήκει ο μεγάλος αυτός μάρτυρας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της ελευθερίας και της δημοκρατίας Βασίλειος Σαχίνης.