Το συμβάν με τον βαρυποινίτη Ιλίρ (Ηλία) Τερπίνι, που βρέθηκε νεκρός μέσα στις φυλακές Μαλαντρίνου έκανε το γύρο του κόσμου. Και σ’ αυτό συντέλεσαν δύο παράγοντες: η αλβανική πλευρά που κινητοποίησε όλους τους μοχλούς και εξαπέλυσε όλα της τα πυρά (κυβέρνηση, υπουργεία, μέσα ενημέρωσης, εθνικιστικές οργανώσεις…) και τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης.
Κριτικάρουμε κάθε είδους βίας, απ’ όπου κι αν προέρχεται, και πάντοτε η Ελληνική Κοινότητα ήταν και είναι υπέρ του διαλόγου και των ειρηνικών μέσων επίλυσης των προβλημάτων. Κι αυτό το ’χει αποδείξει με την μετριοφροσύνη, την νομοταγή στάση της, την φιλία και απλοχεριά που πάντοτε προσφέρει.
Πολύ καλά πράττει η αλβανική πλευρά που χρησιμοποιεί όλα της τα πυρά, μέχρι και Διακοίνωση Διαμαρτυρίας στην ελληνική πλευρά για συμμόρφωση, εξακρίβωση και της μη επανάληψης τέτοιων ειδών πράξεων.
Αυτό που θέλουμε να τονίσουμε και να προβάλλουμε είναι το γεγονός: Γιατί δύο μέτρα και δύο σταθμά; Γιατί δεν πράττεται το ίδιο και για τα θύματα της Βορειοηπειρωτικής Κοινότητας; Μέσα σε ενάμιση χρόνο, λόγω των βιαιοπραγιών απεβίωσαν στο βορειοηπειρωτικό χώρο έξι Βορειοηπειρώτες: Στην Άνω Δρόπολη, στην Τσούκα, στο Αλύκο, στο Μεσοπόταμο, στο Βελιάχοβο, στο Ρουμαντζά. Είναι απ’ αυτούς που αποφάσισαν να μείνουν και να επιβιώσουν εδώ στην γενέτειρά τους. Στα χώματά τους.
Αν και ενήλικοι αυτά τα άτομα δεν απεβίωσαν από φυσικό θάνατο, αλλά από τα χτυπήματα και τις κακομεταχειρίσεις των ληστών και εθνικιστικών στοιχείων. Ποιος διαμαρτυρήθηκε για τις ζωές τους; Σχολίασε ο αλβανικός τύπος τα αίτια θανάτου; Ενίσχυσε τα μέτρα η αλβανική αστυνομία και έβαλε κάποιον στο εδώλιο του κατηγορημένου για παραδειγματισμό;
Σχολίασε κανένα ελληνικό μέσο ενημέρωσης το τί συμβαίνει στο Βορειοηπειρωτικό χώρο ή στο Νότιο μέρος της Αλβανίας, όπως το αποκαλούν αυτοί; Μάλλον ποτέ δεν συμπαραστάθηκαν και μάλλον πάντα ζημιά μας έχουν κάνει. Εμάς και της ίδιας της χώρας τους.
Έκανε το ίδιο διάβημα η Ελληνική πλευρά προς την Αλβανική για συμμόρφωση, εξακρίβωση και μη επανάληψη τέτοιων φαινομένων;
Η απάντηση είναι: ΟΧΙ. Κανένας δεν σχολίασε, γιατί κανένας δεν ασχολήθηκε. Κανένας δεν διαμαρτυρήθηκε. Κανένας δεν συμπέρανε πως και εδώ αφαιρέθηκαν ανθρώπινες ζωές. Ούτε και η δική τους οργάνωση, η Ομόνοια, έκανε το καθήκον της. Αρκέστηκε μόνον με ένα δελτίο τύπου.
Οι εδώ εναπομείναντες, βλέποντας την στάση αυτή, νιώθοντας αυτό το «ΟΧΙ» (την μη υποστήριξη) της κάθε πλευράς, νοιώθουν έρημοι και απροστάτευτοι. Ζουν με το φόβο. Με τα πορτοπαράθυρα μανταλωμένα. Με τα δίκαννα (αυτοί που έχουν) δίπλα στο μαξιλάρι.
Μιλάμε για θύματα, ενώ οι κλεψιές και άλλες βιαιοπραγίες είναι καθημερινό ρεφρέν.
Ο βορειοηπειρωτικός χώρος κράζει τον κώδωνα του κινδύνου. Ζητάει προστασία και ασφάλεια. Ζητάει τα δικαιώματά του όπως αυτά απορρέουν από τις Διεθνείς Συμβάσεις.
Ποιος θ’ ακούσει τον κώδωνα αυτόν για να τον προστατέψει; Ποιος θ’ απολογηθεί για τα δικά του θύματα;
(από συνεργάτη της ΣΦΕΒΑ στη Β. Ήπειρο)