Σε λίγες μέρες έχουμε την επανάληψη των εκλογών στην «Ομόνοια» και μετά από το πρώτο γύρω προσπαθώ να τα βάλλω τα πράγματα στην σειρά και να σκεφτώ πως φθάσαμε εδώ. Μετά την δικτατορία περάσαμε τα πάνδεινα και με αυτοθυσία πολύ άνθρωποι επιθυμούσαν τι; Την ελευθερία. Την ανάγκη του αυτοπροσδιορισμού και την επανάκτηση αν όχι όλων πολλών δικαιωμάτων που μας αρνήθηκαν πολλά χρόνια. Ειδικά στην Κορυτσά που έγινε και η εντονότερη προσπάθεια αφελληνισμού και εξαλβανισμού με αποτελέσματα που σήμερα τα καταλαβαίνουμε και αισθανόμαστε έντονα με την αδυναμία μας να βρούμε τον εαυτό μας.
Καλά αυτό είναι γεγονός. Έκαναν τα πάντα για να μας εξαφανίσουν για 600 χρόνια και πάλη είμαστε εδώ, πολλοί ευσυνείδητοι αλλά πολλοί χωρίς καν συνείδηση και καμιά φορά και εχθροί του εαυτού τους, μισώντας το ίδιο τους το αίμα. Δυστυχώς η ιστορία μας είναι γεμάτη από δυσκολίες και προσπάθειες επιβίωσης.
Αλλά ας επανέλθουμε γιατί φαίνεται πως δεν μάθαμε από τα λάθη μας. Αν και στην δημοκρατία, με την ψυχολογία της δικτατορίας στο υποσυνείδητο και τα πάθη τους εγωισμούς, την υπερηφάνεια, το θράσος, την τεράστια έλλειψης αγάπης και του αισθήματος αδελφοσύνης χωρίς Χριστό, παλεύουμε ο ένας με τον άλλον χωρίς να καταλάβουμε πως έχουμε γίνει οι ίδιοι οι εχθροί του εαυτού μας.
Αυτό διακρίνεται ξεκάθαρα όταν βλέπουμε πως εκπροσωπούμαστε πολιτικά. Έχουμε ένα «κόμμα» ο Θεός να το κάνει, που λειτουργεί μόνο για να τακτοποιηθούν οι λίγοι. Να τακτοποιηθούν αυτοί οι οποίοι πια θεωρούν πως κληρονόμησαν αιωνία της καρέκλες. Νοιώθουν ότι είναι αναντικατάστατη γιατί δεν αφήνουν το κόμμα να λειτουργεί δημοκρατικά και δεν επιτρέπουν σε κανένα να το αμφισβητήσει , να πλησιάσει και να σκεφτεί το αντίθετο. Αυτό, αν και έχουν γίνει προσπάθειες να αλλάξει, με την δημιουργία άλλων κομμάτων η οργανώσεων, δεν αλλάζει γιατί έτσι θέλουν την κατάσταση οι αλβανοί και στην Ελλάδα αδυνατούν να δουν το πρόβλημα για να μην πω πως πολλές φορές φαίνεται πως δεν τους ενδιαφέρει ή δεν ξέρουν πώς να αλλάξουν την κατάσταση ή το χειρότερο μπορεί να υπάρχουν συμφέροντα που δεν ξέρουμε.
Αυτό τον τρόπο λειτουργίας υιοθετήθηκε εν πολλοίς και από την ΟΜΟΝΟΙΑ, η οποία δυστυχώς έγινε το εργαλείο «διαιώνισης» του προβλήματος, της εξουσίας συγκεκριμένων ανθρώπων που έμαθαν να παίρνουν ασύγκριτα περισσότερα από αυτά που προσφέρουν θεωρώντας κιόλας πως πρέπει να τους πούμε και ευχαριστώ. Το δυστύχημα είναι πως πολλές φορές έγιναν και ήρωες ενώ δεν έπρεπε να αναφέρονται πουθενά με όσα έκαναν όταν είχαν την δυνατότητα και ντρόπιασαν την πατρίδα μας και όλους μας.
Φτάσαμε στο σημείο να συνηθίζουμε και να μην μπορούμε να διακρίνουμε ποιο είναι το σωστό. Νομίζουμε και εμείς πως δεν έχουμε άλλους, δεν μπορούμε να κάνουμε χωρίς αυτούς γιατί έχουν τα μέσα και τις γνωριμίες. Ακόμη θεωρούμε πως η προσπάθεια αλλαγής είναι άσκοπή και χωρίς αποτέλεσμα.
Όχι, πια!! Φτάνουν οι εντεταλμένοι εκπρόσωποι και τα ελεγχόμενα πρόσωπα, μόνο και μόνο γιατί αρέσουν στον κάθε αρχηγό. Δεν υπάρχουν κληρονομημένες καρέκλες. Δεν πρέπει κανείς να σκεφτεί και να δεχτεί να εκπροσωπείται από κάποιον ο οποίος τελικά νοιάζεται μόνο για τον εαυτό του η για το στενό περίγυρο του. Χορτάσαμε από δαύτους . Δεν μπορούμε να χάσουμε άλλο χρόνο. Τώρα είναι η ευκαιρία.
Η δικλίδα ασφαλείας για κάθε κόμμα που θέλει να εκπροσωπεί την ΕΕΜ στην Αλβανία είναι η ΟΜΟΝΟΙΑ και αυτή δεν πρέπει να σκεφτεί κανείς να το κάνει όργανο για να έχει απεριόριστη εξουσία και να μην ελέγχεται για τίποτα. Όποιος αγαπά τον Ελληνισμό, τους έλληνες της Αλβανίας δεν πρέπει καν να σκεφτεί πως πρέπει να ελέγχει την ΟΜΟΝΟΙΑ και κανένας υποψήφιος που δεν έχει τα αγνά συναισθήματα για την πατρίδα και τους ομοεθνείς και πρόκειται να γίνει εργαλείο των άλλων, δεν πρέπει να δεχτεί ποτέ να συμμετέχει σε αγώνα από το οποίο θα ανέβει σε μια καρέκλα όπου θα κουβαλάει για την πάντα το στίγμα της ευθύνης που θα του αναλογήσει η ιστορία. Ήδη κάποιοι κρίθηκαν και ας μην ελπίζουν πως θα γραφτεί τ’ όνομα τους με χρυσά γράμματα στην ιστορία. Δεν πρέπει κανείς να δεχτεί να συνεχίσει το θέατρο του παραλόγου εις βάρος ενός λαού οδηγώντας τον στο περαιτέρω διχασμό και στην σιωπηλή ανυπαρξία.
Δυο ακόμη μέρες και όλοι όσοι ψηφίζουν πρέπει να αναλογιστούν πολλά πράγματα. Αλλά κάποια στιγμή πρέπει να βγούμε πάνω από τον εαυτό μας να δείξουμε πως είμαστε οι έλληνες που δώσαμε στο κόσμο την δημοκρατία και που το πνεύμα για μας είναι πάνω από του ύλη την προσωρινή τακτοποίηση και ικανοποίηση των παθών μας βάζοντας πάνω από όλα τις αρχές ,τα ιδανικά, την αγάπη, πράγματα που είχαν και οι ήρωες μας κατά την ιστορία.
Δεν θα υπάρχουν δικαιολογίες για κανένα που ψηφίζει να διαιωνίσει αυτή την κατάσταση. Για το λόγο αυτό έχοντας τα παραπάνω υπόψη μπορεί να καταλάβει κανείς πως ο ικανότερος στην μάχη και αυτός που κατέχει όλα όσα χρειάζεται τώρα, επείγοντος η ΟΜΟΝΟΙΑ είναι ο Λεωνίδας Πάππας, ένας αγνός έλληνας που κατά την γνώμη μου έχει τα ιδιαίτερα αυτά χαρακτηριστικά που κανείς αξίζει να τα εκτιμήσει και που θα βοηθούσαν ουσιαστικά στην αναγέννηση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ και της σωστής λειτουργίας της ως μια οργάνωση που εκπροσωπεί όλους τους έλληνες και όχι μόνο την «παρέα». Οι έλληνες της Κορυτσάς τον έχουν γνωρίσει από κοντά και ξέρουν πως αυτός ενδιαφέρεται πραγματικά και με πολύ αγάπη για τον ελληνισμό στην περιοχή μας και όχι μόνο. Ελπίζω να υπερισχύσει η λογική και το εθνικό συναίσθημα πάνω από τα μικροσυμφέροντα και την ικανοποίηση των παθών κάποιων άπληστων και κενόδοξων.
Έλληνας από την Κορυτσά…..
Πρώτη δημοσίευση:Πελασγός Κορυτσάς 