Όταν οι πρώτοι Έλληνες Βορειοηπειρώτες άρχισαν να καταφθάνουν μαζικά στην Ελλάδα μέσα στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’90, δεν μπορούσαν να φαντασθούν ότι το ίδιο το ελληνικό θα τους αντιμετώπιζε απολύτως εχθρικά, αρνούμενο να τους χορηγήσει την ελληνική υπηκοότητα και υποδεχόμενο αυτούς ως «ξένους» και «λαθρομετανάστες». Την ίδια ώρα δεν διστάζει να «ελληνοποιεί» κατά δεκάδες χιλιάδες κάθε λογής αλβανούς, πακιστανούς και κινέζους λαθρομετανάστες παραχωρώντας τους μάλιστα και εκλογικά δικαιώματα, ενώ καλά καλά δεν έχουν κλείσει ούτε 5 χρόνια στην Ελλάδα.
Ενάντια σε αυτό το κατάπτυστο κράτος που χωρίς αιδώ εξομοιώνει τους Έλληνες στην καταγωγή με τους ξένους, όρθωσαν φωνή διαμαρτυρίας 800 και πλέον Βορειοηπειρώτες, σε μια πορεία διαμαρτυρίας που σκοπό είχε την διεκδίκηση της απόδοσης σ’ αυτούς της ελληνικής ιθαγενείας. Την πορεία, που πραγματοποιήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2005, πλαισίωσαν με δυναμικό τρόπο οι νέοι της ΠΑΤΡΙ.Σ. (Πατριωτικής Συμμαχίας) και της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. Η γεμάτη πατριωτικό παλμό πορεία της 21ης Φεβρουαρίου, που διοργανώθηκε από την ΣΕΑ (Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα), καθώς και οι πορείες που θα επακολουθήσουν είναι ένα δείγμα ότι υπάρχουν ακόμη Έλληνες που δεν σκύβουν δουλοπρεπώς το κεφάλι μέσα στο πλήθος και με σθένος απαιτούν όσα δικαιούνται και το ελληνικό κράτος τους έχει στερήσει. Είναι μία πράξη που δείχνει ότι οι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου, που εξακολουθούν επί δεκαετίες να υποφέρουν κάτω από ένα απάνθρωπο καθεστώς διώξεων και καταπίεσης της βάρβαρης αλβανικής κατοχής, αρνούνται να κρυφτούν και να σιωπήσουν.
Ελπιδοφόρος ήταν η πολυάριθμη παρουσία της Νεολαίας Βορειοηπειρωτών, μιας νεολαίας που τολμάει και διαδηλώνει στο πεζοδρόμιο την πίστη και την θέληση του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού για επιβίωση και ελευθερία.
Η πορεία ξεκίνησε από την πλατεία Κλαυθμώνος για να καταλήξει μέσω της οδού Σταδίου μπροστά από το Κοινοβούλιο. Οι δεκάδες Γαλανόλευκες Σημαίες και το πατριωτικό εμβατήριο της Βορείου Ηπείρου («Έχω μια αδελφή, κουκλίτσα αληθινή…») που ακούστηκε μετά από πολλά χρόνια στους δρόμους των Αθηνών, δημιούργησαν μια συγκινησιακή ατμόσφαιρα με δυναμισμό μα και θέληση για συνεχή και ανυποχώρητο αγώνα.