Πορεία Ανάστασης στη Μητρόπολή του κάνει ο Επίσκοπος Αργυροκάστρου Δημήτριος.
To M. Σάββατο το πρωί λειτούργησε στη Βόδριστα, ενώ το βράδυ τέλεσε την Ανάσταση στους Βουλιαράτες, τη Βόδριστα και στο Αργυρόκαστρο.
Την Κυριακή του Πάσχα το πρωί λειτούργησε στο Μητροπολιτικό Ναό Αργυροκάστρου και στη συνέχεια χοροστάτησε στον Εσπερινό της Αγάπης. Ακολούθως δόθηκε δεξίωση στο πνευματικό κέντρο του Μητροπολιτικού Ναού. Το απόγευμα τέλεσε τον Εσπερινό της Αγάπης στη Δερβιτσάνη.
Τη Δευτέρα του Πάσχα (μνήμη του αγίου Γεωργίου) λειτούργησε στους Γεωργουτσάτες.
Σήμερα (Σύναξη Σιναϊτών αγίων) θα ιερουργήσει στο ναό της αγίας Αικατερίνης στην Τζάρα.
Την Κυριακή του Θωμά θα λειτουργήσει στο Τεπελένι.
Πηγαίνει κοντά στο ποίμνιό του ως οικοδόμος, κλαδευτής, σποριάς, γεωργός, θεριστής και βοσκός! Βρίσκεται δίπλα στους φτωχούς και ταλαιπωρημένους ανθρώπους της Επισκοπής του ως ιεραπόστολος. Ζει μαζί τους στιγμές ζυμωμένες με τον μόχθο, τον κόπο, την καρτερία, την αγάπη, την ακτημοσύνη, την αλληλοβοήθεια, την ευσέβεια και ιδιαίτερα την ταπείνωση! Προσπαθεί να τραβήξει τα… παιδιά του προς το φως της Ανάστασης. Και αυτά είναι μάρτυρες του λιθαριού που βάζει στην οικοδομή του Θεού. Ως και τη στερνή του ώρα θέλει να είναι ιεραπόστολος ταπεινός…
Τι ωραίες και αλησμόνητες εικόνες! Ο λαός στην πόλη και στα χωριά του Αργυροκάστρου ψάλλει το «Χριστός Ανέστη» και τα πρόσωπα είναι φωτεινά, λαμποκοπούν αφού ο Αναστημένος Χριστός είναι «ο αδαπάνητος θησαυρός της ζωής», η ελπίδα των απελπισμένων.
Δέεται ο π. Δημήτριος σε μικρούς ναούς που δεν έχουν καμιά πολυτέλεια, ενώ απ’ έξω η άνοιξη περπατάει ανάλαφρα πάνω στο πράσινο χορτάρι, με τις ολόδροσες παπαρούνες να ρίχνουν έντονες πινελιές στο πράσινο φόντο. Περπατάει μέσα από τα ζουμπούλια, τις παπαρούνες, τα σχίνα, τις μυρτιές, τ’ αγριολούλουδα, τους θάμνους… Από πάνω της σπαθίζουν στον αγέρα τα χελιδόνια και τα πετροχελίδονα. Πίσω της χοροπηδάνε και φτερουγίζουν τα σπουργίτια!
Το κάθε βήμα του π. Δημητρίου είναι γαλήνιο θρόϊσμα έμφορτης αμπέλου. Άγγελμα ουράνιας καρποφορίας. Σκόρπισμα ευωδιάς και ελπίδας. Διακονεί το λαό του Θεού σαν πιστός οικονόμος «ποικίλης Χάριτος Θεού». Ποιμαίνει το λαό του Θεού «μη αναγκαστώς, αλλά εκουσίως, μηδέ αισχροκερδώς, αλλά προθύμως», «τύπος γινόμενος του ποιμνίου».
Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας! Ολόκληρη η μεγαλειώδης ιστορία της πρώτης μαρτυρικής Εκκλησίας, με τους σκληρούς αγώνες, την ακατανίκητη μαχητικότητα και τους ηρωισμούς παρελαύνει μπροστά μας.